Gelezen door: Tine Kuypers (15 boeken)

Wie Willy Linthout enkel kent als tekenaar van de Urbanus-strips, zal aangenaam verrast zijn door deze persoonlijke en aangrijpende striproman, waarin Linthout de zelfmoord van zijn zoon verwerkt. Dit semi-autobiografisch beeldverhaal vertelt het relaas van Karel, wiens wereld instort wanneer zijn enige zoon Wannes zich van het dak van hun appartementsgebouw gooit. Karel verliest elke greep op de realiteit en weet zich geen blijf met zijn verdriet. Hij functioneert niet meer op zijn werk, krijgt waanbeelden en vervreemdt van zijn vrouw. Ook professionele hulp mag niet baten.

In krachtige potloodtekeningen schetst Linthout dit verhaal met veel gevoel maar ook met een portie humor en absurditeit. Toch blijft de toon hard: in het verwerken van dit verlies sta je helemaal alleen. Linthout mocht voor dit boek al enkele prijzen ontvangen en dat is geheel terecht: Jaren van de Olifant is pijnlijk mooi.

Gelezen door: Dennis P. (770 boeken)

Aanvankelijk is het schrikken, die Urbanusstijl met emoties. Het valt me nu ook pas op hoe "slecht" (nog steeds beter dan ik hoor) Linthout tekent. Daar het verhaal diep geworteld zit in de leefwereld van de auteur, is het moeilijk om objectieve kritiek te geven.
Ik hou het op "niet slecht", maar ook niet "prijzenwinnend goed". 
Mogelijks is het verschillend in welke vorm je't leest. Ik las het bv. in de afzonderlijke delen, niet gebundeld. Ze kwamen uit mijn bibliotheek en achterin stond de prijs (5,99 euro) per eenheid. Ik kon het niet helpen te denken "dat is wel erg duur voor wat je krijgt". En dan gesubsidieerd door het Fonds der Letteren. Linthout, één der bestverkopende stripauteurs, krijgt subsidies? Nu, daar heb ik niets op tegen, maar ik vind het jammer dat dat geld niet kon gaan naar een auteur die de nodige sollen niet heeft.
Maar ik ben al veel te ver uitgeweken. 

Jaar/jaren van de olifant, leuk om eens wat anders te lezen van de Urbanusman. Zware thematiek die origineel is aangepakt, gedurfd.