Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)
Citaat: "Hij bracht zijn broers en zusjes weer allemaal om de tafel en liet hun opgewonden verhalen van de dag weerklinken, tot hun moeder haar vinger naar de mond bracht en ‘eerbiedig’ zei. Pas dan zouden ze zwijgen, de handen vouwen, de ogen sluiten. Na de maaltijd zou zijn vader weer ritselen door bijbelboeken, op zoek naar een passende tekst. ‘IJdelheid der ijdelheden’ zou hij lezen, ook dit is ijdelheid en najagen van wind."
Wanneer ik de laatste bladzijde van En najagen van wind gelezen had, dacht ik meteen: Goed gekozen titel, want het gaat ook inderdaad over het zeer herkenbare najagen van wind. Deze tweede roman is voor mij duidelijk het vervolg van Het huis van mijn vader waarin het hoofdpersonage opgroeit en moeizaam een eigen identiteit tracht te vinden. Die identiteit heeft hij in het tweede boek nog altijd niet gevonden en hij blijft schipperen tussen homo- en heteroseksualiteit. Ontzettend moeilijk om mee te leven voor zowel de persoon in kwestie als voor zijn partners.
Alex Verburg schrijft goed en is een puike verteller, maar zijn avonturen bij het damesblad Lavendel (je kan kiezen tussen Libelle, Flair of Het rijk der vrouw) vind ik persoonlijk iets te uitgesponnen. Alex Verburg heeft een serieuze reputatie als journalist, waar hij boeiend over vertelt, maar de roddels over de interne keuken interesseerden me geen moer, misschien omdat ik ze zelf te goed ken.
Toch heeft het boek mij in zijn geheel gecharmeerd, omdat er eens te meer duidelijk wordt gemaakt hoe moeilijk het is om als een vrij mens te leven, wanneer je opgevoed bent met normen die deze vrijheid beknotten.
|
Reacties (0)Delen
|