De stad der blinden

Gelezen door: stan.vanwalleghem (1 boeken)

Stel je voor dat plots een hele stad blind wordt. Er heerst totale chaos en slechts één vrouw heeft nog haar gezichtsvermogen. Het is een waanzinnig idee. Voor José Saramago is dat het scenario voor zijn bloedstollend boek. Hij weet alles dan nog eens op een prachtige manier uit te schrijven. In het begin had ik soms wat moeite om het verhaal te volgen. Er kwamen veel personages in voor en niemand kreeg een naam. Na een tijdje went het wel en heb je in je hoofd over iedereen wel een beeld geschetst.

Het boek sprak me vooral aan omdat de auteur perfect de realiteit en de fictie in elkaar kan weven. Het fenomeen dat iedereen plots blind wordt, vond ik ook bijzonder. Later in het verhaal blijkt dat dit slechts een dekmantel was voor de echte betekenis van het boek. Hij beschrijft hoe mensen in beesten kunnen veranderen wanneer ze enkel nog op hun overlevingsinstinct kunnen vertrouwen. Sommige personages proberen hun lotgenoten te helpen. Anderen profiteren juist van de situatie en dan heb je ook altijd die hulpeloze groep. De auteur weerspiegelt perfect hoe de mensheid in elkaar zit. Hij doet dit weliswaar op een iets subtiele manier door het gezichtsvermogen weg te nemen. Hierdoor komt de ware aard van de mens nog meer naar boven dan normaal. Dit is ook de hoofdreden waarom ik dit boek zeker een aanrader vind. Je gaat er ook helemaal in op en voor je het weet heb je het boek uitgelezen.

 | Reacties (1)Delen |
1 reacties:
Marita Schaukens op 4 mei 2020:
Eén van de boeken die in het voorjaar van 2020 besteld wordt. Quarantaine, epidemie ... zoiets ligt voor de hand. Maar er zijn ook verschillen met vandaag. De blinde mannen en vrouwen komen buiten, raken elkaar aan. Maar zoals in deze bespreking al is gezegd: de ware aard van de mens wordt zo duidelijker. Mij deed het boek denken aan de mythe van Oedipus. De held is verantwoordelijk voor het uitbreken van de pest (jawel!) in Thebe. Dat ziet hij pas in geholpen door de blinde ziener (jawel!) Tireisias. Oedipus steekt zich de ogen uit, wordt blind, maar ziet wel klaar.

Gelezen door: Tim Spiessens (16 boeken)

Een man verliest plots het zicht zonder enige aanwijsbare reden. Omstaanders helpen hem naar huis, maar de plotse blindheid blijkt besmettelijk. Zo wordt stilaan een hele stad in het donker gedompeld, behalve één vrouw ... Mooi verhaal over wat er gebeurt met een samenleving als onze ware aard zou bovenkomen.

Originele invalshoek om de toenemende individualisatie van onze maatschappij te belichten. Samen te lezen met Het schijnbestaan en Alle namen om de volledige maatschappijvisie van de auteur te vatten. Absolute aanrader om eens lekker lang weg te zinken.

 | Reacties (9)Delen |
9 reacties:
Merlyn Schoors op 18 april 2007:
Dit is het meest fantastische boek dat ik ooit las! Beklijvend en pakkend vanaf de eerste bladzijde. Het zet je aan het denken over de ware aard van onze menselijke soort. Ik raadde het boek aan iedereen aan, wie het las werd enthousiast. Vervolgens stortte ik mij op de andere literatuur van Saramago maar daarin werd ik echt ontgoocheld. In alle andere boeken zijn de reflecties zo talrijk aanwezig dat je moet gaan zoeken naar de verhaallijn, er gebeurt bitter weinig. Maar niet in De stad der blinden dus. Lezen zou ik zeggen.
Marianne op 16 november 2006:
Ook ik heb enkele jaren geleden De stad der blinden gelezen. Het is een prachtig geschreven boek, sterker dan een verhaal, dat zulk een verpletterende indruk nalaat dat je het nooit meer vergeet.
Schattig is wel niet het woord dat ik in verband met dit boek zou gebruiken. Het erge is dat de schrijver gelijk heeft met de beschrijving. We moeten maar terugdenken aan de gruwelijke beelden die we in 2005 te zien kregen na de orkanen die Noord-Amerika teisterden. Saramago is een schrijver die iedereen die graag leest veel mooie uren bezorgd.
Annabelle op 16 november 2006:
De eerste zinnen van het boek vond ik heel erg intrigerend. En dat wordt vervolg met de onmogelijke blindenepidemie, maar blz. na blz. word je gechoqueerd met andere gebeurtenissen. Terwijl je inderdaad weet dat het in realiteit ook zo is. Wij zijn uiteindelijk egoïstische beesten.

Gelukkig heb je nog de uitzonderingen zoals de vrouw van de oogarts. Hoewel zij niet ziet zoals de blinden, namelijk niets. Zij weet net echt hoe het voelt om blind te zijn. Maar de blinden weten ook niet hoe het is om te kunnen zien hoe de blinden leven.
Magda Ockier op 16 november 2006:
Een boek die u doet nadenken! Zeer confronterend.
Ellen van den Bulck op 16 november 2006:
Ik hou erg veel van de stijl van Saramago. Zijn gedetailleerde beschrijvingen creëren vaak een komisch effect. Saramago vat heel goed de kleine (on)hebbelijkheden van de mensen. Hij schetst ze tegelijk hard maar ook heel 'schattig'.

Elke zin is perfect, geen enkele gedachte gaat ongemerkt voorbij. Dat maakt zijn zinsconstructies enorm maar nooit ingewikkeld. Ik ken geen enkele andere auteur die zo precies kan neerschrijven wat er allemaal in iemands hoofd omgaat bij de kleinste dagdagelijkse bezigheden.
Ook het absurd idee van besmettelijke blindheid is geweldig. In De Stad der Blinden krijgen we een hyper-realistische weergave van een volkomen onrealistisch gegeven. Je moet er maar opkomen! De massale blindheid en de hele apocalyptische nasleep ervan wordt een groteske uitvergroting van onze eigen samenleving.

Ik heb ook De Man in Duplo gelezen van Saramago en ben momenteel bezig in De stad der zienden. Het is altijd weer even wennen aan die aparte schrijfstijl zonder punten, alinea's of aanhalingstekens, maar tegelijkertijd vind ik het charmant dat hij aan die stijl blijft houden. Consequentie is een mooi iets!
Karel Deconinck op 8 juni 2006:
Het is van mij ook al een tijdje terug, maar ik herinner me er nog veel over. Het maatschappijbeeld dat de schrijver neerschrijft spreekt gewoon boekdelen! Wie ietsje van een gevaar betekent voor onze maatschappij hoort er niet meer bij.
Marianne op 6 december 2005:
het is al even geleden dat ik dit boek gelezen heb maar nog steeds komt het vaak ik mijn gedachten. Helaas heeft Saramagó maar al te juist het menselijk gedrag beschreven in een boek dat bij iedere lezer zeker een onuitwisbare indruk nalaat. De treffende karaktertekeningen en de mooie vertelstructuur maken van dit boek een terechte nobelprijswinnaar.
Liliane Melis op 6 december 2005:
Inderdaad: een meesterlijk boek...wat mij vooral intrigeerde was dit: hoe het slechtste in de mens naar boven komt bij zo'n ramp, je vraagt je af: waarom denken wij dat we hoger op de ladder staan dan de dieren?
Kurt Buyse op 15 november 2005:
Eindelijk een nobelprijswinnaar literatuur die leesbare boeken schrijft. Stad der blinden is een meesterlijk geschreven boek. Een absolute aanrader die de mens tot in zijn diepste instincten ontleedt.

Gelezen door: Rony Borghart (107 boeken)

Een stad valt ten prooi aan een besmettelijke ziekte die de mens blind maakt. De epidemie grijpt in hoog tempo om zich heen.
Het is een verhaal dat pure fantasie is maar antwoord probeert te geven op enkele pertinente vragen. Hoe reageert een mens op lijfsbehoud, ook al is het soort leven dat hem verder wacht waardeloos geworden? Hoe snel schilfert het laagje vernis dat beschaving heet van ons af als er zich onvoorziene, niet te beheersen omstandigheden voordoen?
De auteur hanteert een onconventionele zinsbouw en een ongewone weergave van de dialogen. Dit is enkele pagina's wennen, maar eens gewoon lees je met een rotvaart doorheen het boek dat schitterend geschreven is. Spannend, meeslepend, soms gruwelijk, de schrijver laat je niet los. Iets om een nachtje door te lezen.

 | Reacties (0)Delen |
0 reacties:

Gelezen door: Tine Witvrouwen (1 boeken)

Net in één ruk De stad der blinden van José Saramago uitgelezen. Met dit regenachtig weertje een echte aanrader! Al durf ik 'aanrader' niet letterlijk in mijn mond te nemen. Ik moet toegeven dat ik meermaals het boek eventjes moest wegleggen om te bekomen... Misselmakende scènes, weerzinwekkende beschrijvingen, het mens als beest... Ongelooflijk!
Kort samengevat: Wat gebeurt er wanneer een besmettelijke oogziekte iedereen in een stad in zijn greep krijgt door blindheid te verspreiden? Mensen verliezen hun greep op de wereld rondom hen en kunnen alleen nog maar afgaan op hun innerlijke gevoel en driften. Eén vrouw blijkt de hele tijd wél te kunnen zien. Zij ondergaat deze situatie en probeert zich en haar bondgenoten hieruit te redden.

In dit boek weet José Saramago heel goed zijn beeld te schetsen over de mensheid. Eenzaamheid, egoïsme maar ook natuurlijke behoeften en diepe vriendschap komen hierin aan bod. Zijn manier van schrijven (zonder duidelijke alinea's, punten en komma's worden soms achterwege gelaten, hoofdpersonages die geen naam krijgen...) is in het begin misschien eerder moeilijk om te lezen, als je graag goed 'doorgaat', maar dat went na een tijdje wel.
Niet een boek dat je even verslindt maar een boek dat doet nadenken. 'Wat zou ik in een soortgelijke situatie doen?', kwam meermaals in me op.
Echt een boek om je helemaal in te verliezen!

 | Reacties (0)Delen |
0 reacties:

Gelezen door: Dennis P. (770 boeken)

Citaat: "Op straat herinnerde de vrouw van de oogarts zich wat ze had gezegd, ze moest voortaan wat beter op haar woorden lette, zich bewegen als iemand die ogen heeft was geen probleem, Maar mijn woorden moeten die van een blinde zijn, dacht ze."

Zelfs lang voor tv-programmamakers er erg in hadden, was José Saramago zich af aan't vragen "Wat als..." en een antwoord op één van die vragen, vinden we in De Stad der Blinden. Wat als plotseling (bijna) iedereen blind werd? Het antwoord is niet grappig of tongue-in-cheek, maar schrijnend en hard. De maatschappij valt in duigen, de menselijkheid vervelt. Deze roman is natuurlijk een high-concept iets, dus zit er ook een stevige dosis voorspelbaarheid in. Je weet dat er honger zal komen, verkrachitngen, moord, ... Dat ruik je al van ver. Wij mensen kennen mensen nu eenmaal het beste. Toch blijft het boek fantastisch leesvoer. Dankzij de taal (geen namen, geen aanhalingstekens, ellenlange zinnen die wonderwel goed lezen) en de verteller bleef ik geboeid tot op't einde. En het einde heeft een mooie noot in de registers zitten. Al bij al iets minder dan ik verwachtte van een klassieker als dit, maar toch niet teleurgesteld.

 | Reacties (0)Delen |
0 reacties: