Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)
Citaat: "Stefano vroeg zich met een halve glimlach af wat er dan zo wezenlijk was aan een hemel, aan een menselijk gelaat, van een weg die verdwijnt tussen de olijfbomen, dat het bloed van de gevangene met zoveel verlangen tegen de tralies klopt. ‘Is het leven dat ik leid soms zo anders?’ zei hij grijnzend tegen zichzelf; maar omdat hij wist dat hij loog klemde hij zijn kaken op elkaar en ademde hij de lege lucht in."
De Italiaan Cesare Pavese (1908-1950) was een van de belangrijkste Italiaanse schrijvers uit de twintigste eeuw. Hij schreef romans, gedichten en vertaalde ook buitenlands werk. In 1935 werd hij wegens antifascistische activiteiten gearresteerd en een jaar geïnterneerd. Op het hoogtepunt van zijn roem -in 1949 ontving hij de belangrijke literaire prijs de Premio Strega- maakte hij een eind aan zijn leven.
Met de semi–autobiografische roman De Gevangenis beschreef de auteur in 1948 de donkerste periode uit zijn leven namelijk in ballingschap leven.
Hij verwerkt deze droevige periode in het personage van Stefano, een ingenieur uit Turijn, die na de gevangenis nog een tijd in ballingschap moet leven in een dorp in het diepe Zuiden van Italië. Ook al heeft hij de zee in zijn nabijheid, toch ervaart hij het dorp als een gevangeniscel.
Hij kent er wel een vrouw Elena, die zich zijn lot aantrekt. Zij kookt en poetst voor hem en gaat ook met hem naar bed. Ook de dorpelingen bejegenen hem heel aardig. Dit kan echter de eenzaamheid die diep in hem geworteld is, niet wegnemen.
Een heel mooi maar ook triest verhaal uit een tijd toen dingen nog mooi bevonden werden, ondanks hun eenvoud.
|
Reacties (0)Delen
|