Gelezen door: Valerie Blondeel (2 boeken)

Dit is een zeer onderhoudend boek om te lezen. Het neemt je mee in de leefwereld en groeipijnen van de personages van een ontnest gezin, wat zowel grappig, dramatisch en soms vervelend herkenbaar is. Dit is een boek voor iedereen die iets wil lezen en herkennen over de invloed en het gevecht met je familieverleden, familiemoraal en familie ziektes.

Gelezen door: leen de backer (109 boeken)

Zoals in Vrijheid staan in dit boek weer dezelfde gedetailleerde beschrijvingen van het hedendaagse leven, familiegeschiedenissen.. .Als ikzelf zo mijn leven zou doorbrengen met over alles en nog wat ellenlange gesprekken te voeren, met steeds meer gezeur over alles wat niet goed gaat. Als ik maar steeds moet lezen dat er dan en dan een te hoge rekening aangekomen is, en hoeveel keer je moet proberen te bellen eer je nog maar eens een echt persoon aan de lijn krijgt ipv druk toets één, dan zucht ik diep: want dat maak je zelf ook allemaal mee, daarom lees ik geen boek, wat een leven hebben die mensen daar, geen fantasie, geen humor,... soms een volledige bladzijde hoe men aan een bepaalde naam gekomen is. Ik heb het boek niet uitgelezen.

Gelezen door: Morfie (1 boeken)

Spannend en intrigerend en grappig... Ik las het in één ruk uit!

Gelezen door: Ka Vee (51 boeken)

Het boek beschrijft de lotgevallen van een doorsnee Amerikaans gezin uit de Midwest (Kansas). Vader Alfred is een eenzelvige patriarch en een noeste werker, maar laat z'n vrouw, Enid, opdraaien voor het reilen en zeilen van een gezin met drie kinderen. Ze doet dit met overgave en liefde, maar toch mist ze de bevestiging en (ook lichamelijke) warmte van haar man. De drie kinderen, Gary, Chip en Denise, zijn oostwaarts getrokken, naar Philadelphia, om aan de verstikkende sfeer van hun opvoeding en omgeving te ontsnappen. Maar elk van hen blijft de sporen dragen van het verleden, en blijft pogingen doen om zichzelf te "corrigeren", al dan niet bewust. Na z'n pensioen lijdt Alfred aan Parkinson en aan paranoia, Enid wil de ernst van de situatie niet onder ogen zien en krijgt het knap lastig. Haar laatste wens is een kerst zoals vroeger, in het ouderlijke huis, met alle kinderen. Het wordt een soms ontluisterende maar ook heilzame ervaring voor alle gezinsleden... Dit boek wordt vaak als "hilarisch" beschreven, ik zou eerder zeggen "doltriest", met de nadruk op triest. Ik had zo erg te doen met elk van hen, hun eenzaamheid, hun onvermogen, de spoken van het verleden waar ze geen blijf mee weten, hun verbetenheid en ontroerende menselijkheid. In het laatste hoofdstuk, de laatste kerst, valt alles dan toch op z'n plaats, het onuitgesprokene wordt uitgesproken, en dat zorgt voor de broodnodige verheldering en verlichting. Franzen pronkt graag met veel moeilijke woorden en met eindeloos uitgesponnen beschrijvingen, voor mij is dat er soms wat over - "eloquentie"!? of mooischrijverij? - maar hij is wèl een virtuoos schrijver. Al met al een zeer knappe roman, een must voor elke gepassioneerde lezer!