Peter Geiregat op 20 juni 2009:Dit is de eerste Nicci French die ik gelezen heb. Een naam als een klok die ik als niet liefhebber van het genre ook wel eens wou gelezen hebben.
Ik heb het boek met gemengde gevoelens gelezen. Ik wilde altijd maar verder lezen, maar vond het boek 'gewoontjes'. Dat is het enige minpunt; er wordt namelijk teveel inkt verspilt aan de typische reacties na een overlijden. De lezer kan dit perfect zelf invullen.
Het hoofdpersonage verliest haar echtgenoot. Hij komt om in een auto-ongeluk, samen met een onbekende vrouw. Een prachtig uitganspunt dat nadien mooi uitgewerkt wordt. De zoektocht, de volharding van de vrouw zijn mooi om volgen. De bladzijden glijden onder mijn ogen voorbij. Zoals een andere lezer het zegt: de eerste bladzijden moet je voor lief nemen om na één derde echt meegesleurd te worden door het verhaal.
Ik heb begrepen dat ik best nog een ander boek van Nicci French lees vooraleer ik mij een definitief oordeel vorm.