De witte koning

Gelezen door: Leen Van den Heuvel (4 boeken)

Citaat: "Ik wilde alleen zijn ogen en zijn mond zien, en toen wist ik al dat dit mijn vader niet was, dit was mijn vader niet, dit kon mijn vader niet zijn, maar toch deed ik een stap in zijn richting, en toch zei ik papa! Ook al wist ik dat ik niet oog in oog met mijn vader stond, en dat de arbeiders gelogen hadden, maar toch zei ik het, en doordat ik het zei, voelde ik heel eventjes dat ik me vergiste, dat hij wél mijn vader was, want hij glimlachte nog steeds, en daarvan schrok ik nog erger, ik voelde dat ik helemaal koud werd, en toen begon iedereen om me heen te schaterlachen, Traian, Feri, Prodan en zijn broer, en de anderen, en ook de pokdalige arbeider, die zeker weten niet mijn vader was, en terwijl dat harde lachen overal om me heen was, stak ik mijn hand in mijn zak, ik pakte de foto van papa, en toen voelde ik dat ik bijna moest huilen, dus ik klemde mijn kiezen op elkaar, keerde me om en begon te rennen in de richting van onze flat,..."

Het boek gaat over een elfjarige jongen die opgroeit in de Sovjet-Unie. Vanuit zijn oogpunt vertelt hij hoe zijn vader wordt meegenomen door mannen van de nationale veiligheidsdienst; hoe hij oorlogje speelt in een brandend granenveld, goud zoekt in verlaten mijnen, pornofilms bekijkt in een achterkamertje van de bioscoop,...

Het is een aangrijpende, maar ook humoristische schets van een jeugd achter het Ijzeren Gordijn.

Gelezen door: Anne Boon (3 boeken)

Ik was diep onder de indruk van dit boek.
György Dragoman slaagt er in om als volwassene een vertel- en schrijfstijl te gebruiken waardoor je helemaal in de huid kruipt van een 11-jarige jongen. Het is alsof die jongen naast je zit en zonder adem te halen zijn avonturen vertelt. Prachtig ook hoe je voelt hoe het denken van de jongen subtiel verandert naarmate hij ouder wordt en naarmate zijn vader langer weg blijft.