Gelezen door: Gerd Boeren (21 boeken)

Citaat: "Cesare wist nog goed hoe Minot dertig jaar geleden ineens in het dorp was verschenen met dat jongetje van een paar maanden in zijn armen, en dat terwijl hij nooit getrouwd was en er met niemand over gesproken had.
De eerste dagen had iedereen er het zijne van te zeggen, maar uiteindelijk was de waarheid onthuld door een vertegenwoordiger uit Mondovi die door de valleien trok om muilezels te verkopen."

Davide Longo neemt je in De steeneter met enkele pennenstreken mee naar een gesloten gemeenschap in een woest landschap, dat van Piëmonte in Italië. De oude Cesare woont daar samen met zijn herdershond in een klein gehucht. Sinds zijn vrouw stierf, voelt hij zich eenzaam, maar hij leidt zijn rustige, simpele leventje. Tot hij op een avond het lijk vindt van zijn neef en petekind Fausto. Fausto is vermoord.

Als lezer blijf je lang in onzekerheid. Waar draait het verhaal nu precies om? Fausto was duidelijk niet helemaal zuiver op de graat, maar hoe zit het met Cesare? Waarom blijft deze eenzame man zo’n buitenstaander? Waarom is hij wel vriendelijk tegen de commissaris die erbij gehaald wordt om de moord te onderzoeken, maar laat hij tegelijkertijd het achterste van zijn tong niet zien? Cesare ontdekt waar Fausto mee bezig was, en samen met buurjongen Sergio probeert hij in barre omstandigheden Fausto’s klus af te maken. Hij speelt met vuur en hij weet het. Zal hij ook de consequenties aanvaarden?

Stapje voor stapje loopt de spanning op en komt de ontknoping dichterbij. Tegen die tijd zijn er ook mondjesmaat prachtige personages bijgevoegd die kleur, geur en charme geven aan dit bevreemdende meesterwerkje.
Want dat De steeneter dat is, staat buiten kijf.

Gelezen door: Ka Vee (51 boeken)

Citaat: "Cesare had het antwoord al via haar ogen begrepen. Hij maakte zich van haar los en ging de kachel aansteken. Eerst moesten de takjes die hij boven op de prop papier had gelegd vlam vatten, daarna gooide hij er een groot houtsblok op zodat de vlammen de nerven konden beklimmen. "Het lijkt wel of jullie je in deze vallei schamen om iets te zeggen", zei de commissaris met een lachje om haar lippen. Uit het gebarsten deurtje kwam wat rook. Cesare, die inmiddels weer was gaan zitten, nam een slok en bleef even naar zijn vingers kijken, die veel te dik waren voor de oor van het kopje. "We hebben allemaal wel iets te verbergen." "U ook ?" "Iedereen." De geur van het warme gietijzer, die zich van de kachel door de kamer had verspreid, maakte de ruimte veel kleiner."

Met mondjesmaat maken we kennis met de bewoners van een vallei in Noord-Italië, waar de dorpen spookdorpen zijn geworden. Cesare neemt het voortouw in dit langzaam op gang komende, intrigerende verhaal. Hij kent de bergen als geen ander, en groot is z'n verbijstering wanneer hij op een avond het lijk ontdekt van z'n petekind Fausto. Welke duistere geheimen schuilen in de harten van deze gesloten en norse bergbewoners? Hoe groot is hun loyaliteit? Hoeveel bloed moet er nog vloeien? Hoe zit dat met dat gekonkel en gesmokkel?
Alles ademt een sfeer van ingehouden mysterie, knoestigheid en ontheming, op een achtergrond van hallucinante schoonheid en overdonderende natuurpracht. En dit resulteert in een verhaal dat zijn gelijke niet kent, dat alle tegenstrijdigheden verzoent en de grenzen van de genialiteit aftast. De steeneter is een heuse hartenbreker !