Games 4 girls

Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "Misschien was ik, zoals men vaak zei, inderdaad de aanstichtster van de meisjesbende die het dorp H. van ’75 tot ’88 terroriseerde. Dankzij mijn vader, ondanks mijn vader. Ter ere van mijn vader."

Marion Bloem (1952) is Nederlands schrijfster, cineaste en psychologe, geboren uit Indische ouders. Zij verwierf in Nederland grote bekendheid met haar debuutroman Geen gewoon Indisch meisje (1983), waarin zij als spreekbuis fungeerde voor kinderen van Indische ouders die in Nederland woonden en moesten leren leven met een culturele gespletenheid. In haar roman Ver van familie uit 1999 komt zij andermaal terug op die culturele gespletenheid die verwoestend kan zijn voor een mensenleven.

Marion Bloem kan haar ervaringen als psychologe perfect combineren met haar schrijven; daar is Games 4 Girls een perfect voorbeeld van. Ze maakt een uitgebalanceerde balans op van een jong meisje dat getraumatiseerd wordt door het ziektebeeld van haar vader met een genetische erfelijkheidsgraad. Men begeleidt haar daar ook niet in. Kinderen begrijpen dementie niet omdat ze worden voortgestuwd naar volwassenheid. Maar tussen die kindertijd en de volwassenheid ligt de pubertijd en daar liggen meestal de valstrikken. Als men een traumatische ervaring de pubertijd moet insleuren dan dreigt dat heel vaak mis te lopen. Met wat psychologische begeleiding had men misschien wel een en ander beter kunnen opvangen.

Marion Bloem slaagt er op een voortreffelijke wijze in ons de wereld van een getraumatiseerd kind te tonen. Ze duidt er ook op dat een kind dat getraumatiseerd wordt terwijl de mensen die zich het kind aantrekken en er de beste bedoelingen mee hebben, zich hier nauwelijks van bewust zijn. Gedragsstoornissen verdienen deskundige aandacht zonder al te veel plichtplegingen. Ook het verzwijgen van de ware aard van de geestesziekte van haar vader heeft haar vast en zeker geen goed gedaan. Natuurlijk brengt dat de vraag met zich mee of men een kind kan belasten met dergelijke dingen vermits in dit specifiek geval Zohra’s moeder het er al heel moeilijk mee had.

Marion Bloem schrijft heel doordacht, weet door een uitgebalanceerde stijl- en taalgebruik een sfeer te scheppen die het verhaal een ‘ruggengraat geeft’. Game 4 Girls stemt zeker tot nadenken ook al is het een onderhoudend boek om te lezen.