De passievrucht

Gelezen door: Iris Crynen (1 boeken)

Wat doe je wanneer je merkt dat je geen kinderen kan krijgen, maar je eigenlijk al wel een zoon van 13 jaar hebt? Armin houdt zielsveel van zijn zoon Bo. Hij heeft hem praktisch alleen opgevoed. Zijn vrouw Monika stierf toen Bo amper 3 was. Armin heeft nooit geweten dat zij hem bedroog.

Dit boek vertelt de zoektocht van Armin naar de biologische vader van zijn zoon. Het brengt hem verbitterde, maar toch ook mooie herinneringen aan Monika. De ontknoping is erg verrassend en raakte me enorm. Armin is alles en iedereen kwijt en toch ... daar is Bo.

 | Reacties (5)Delen |
5 reacties:
Laure Vansieleghem op 17 november 2016:
Hoe zou jij reageren als je na dertien jaar te weten komt dat je niet de echte vader bent van je zoon? Karel Glastra maakte er een prachtig boek over! Armin Minderhout ontdekt dat hij zijn hele leven al onvruchtbaar is. Dit wil zeggen dat hij dus niet de echte vader van zijn zoon Bo kan zijn. Hij besluit op zoek te gaan naar de biologische vader van Bo. Dit is echter niet zo simpel aangezien zijn vrouw Monika tien jaar geleden overleden is, en zij de enige zou moeten zijn die weet wie de echte vader is. Armin weet niet dat Ellen, zijn huidige vrouw, meer weet van dit hele gebeuren. Wat Armin op het einde te weten komt vindt hij verschrikkelijk. De auteur vertelt een zeer spannende zoektocht, vol met onverwachte gebeurtenissen. Ik vond "De passievrucht" één van de mooiste boeken die ik al gelezen heb. De schrijver slaagde er keer voor keer in om spanning op te bouwen en om ervoor te zorgen dat je stond te popelen om verder te lezen. Het einde was bovendien ook heel onvoorspelbaar. Het was een einde waar ik in het begin nooit aan had durven denken. Wat me vooral aansprak aan het verhaal was de schrijfstijl die Karel Glastra hanteerde. Hij gebruikte een eenvoudige schrijfstijl, met niet al te veel moeilijke woorden. Toch was het prachtig geschreven en kon ik me heel goed inleven in het verhaal. Er werd gebruik gemaakt van een perfecte afwisseling tussen humor en de emotionelere kant van het gebeuren. Het verhaal heeft me heel erg aangegrepen en was heel ontroerend. Het is zeker een absolute aanrader! Laure Vansieleghem
Laure Vansieleghem op 17 november 2016:
Hoe zou jij reageren als je na dertien jaar te weten komt dat je niet de echte vader bent van je zoon? Karel Glastra maakte er een prachtig boek over! Armin Minderhout ontdekt dat hij zijn hele leven al onvruchtbaar is. Dit wil zeggen dat hij dus niet de echte vader van zijn zoon Bo kan zijn. Hij besluit op zoek te gaan naar de biologische vader van Bo. Dit is echter niet zo simpel aangezien zijn vrouw Monika tien jaar geleden overleden is, en zij de enige zou moeten zijn die weet wie de echte vader is. Armin weet niet dat Ellen, zijn huidige vrouw, meer weet van dit hele gebeuren. Wat Armin op het einde te weten komt vindt hij verschrikkelijk. De auteur vertelt een zeer spannende zoektocht, vol met onverwachte gebeurtenissen. Ik vond "De passievrucht" één van de mooiste boeken die ik al gelezen heb. De schrijver slaagde er keer voor keer in om spanning op te bouwen en om ervoor te zorgen dat je stond te popelen om verder te lezen. Het einde was bovendien ook heel onvoorspelbaar. Het was een einde waar ik in het begin nooit aan had durven denken. Wat me vooral aansprak aan het verhaal was de schrijfstijl die Karel Glastra hanteerde. Hij gebruikte een eenvoudige schrijfstijl, met niet al te veel moeilijke woorden. Toch was het prachtig geschreven en kon ik me heel goed inleven in het verhaal. Er werd gebruik gemaakt van een perfecte afwisseling tussen humor en de emotionelere kant van het gebeuren. Het verhaal heeft me heel erg aangegrepen en was heel ontroerend. Het is zeker een absolute aanrader! Laure Vansieleghem
Laure Vansieleghem op 17 november 2016:
Hoe zou jij reageren als je na dertien jaar te weten komt dat je niet de echte vader bent van je zoon? Karel Glastra maakte er een prachtig boek over! Armin Minderhout ontdekt dat hij zijn hele leven al onvruchtbaar is. Dit wil zeggen dat hij dus niet de echte vader van zijn zoon Bo kan zijn. Hij besluit op zoek te gaan naar de biologische vader van Bo. Dit is echter niet zo simpel aangezien zijn vrouw Monika tien jaar geleden overleden is, en zij de enige zou moeten zijn die weet wie de echte vader is. Armin weet niet dat Ellen, zijn huidige vrouw, meer weet van dit hele gebeuren. Wat Armin op het einde te weten komt vindt hij verschrikkelijk. De auteur vertelt een zeer spannende zoektocht, vol met onverwachte gebeurtenissen. Ik vond "De passievrucht" één van de mooiste boeken die ik al gelezen heb. De schrijver slaagde er keer voor keer in om spanning op te bouwen en om ervoor te zorgen dat je stond te popelen om verder te lezen. Het einde was bovendien ook heel onvoorspelbaar. Het was een einde waar ik in het begin nooit aan had durven denken. Wat me vooral aansprak aan het verhaal was de schrijfstijl die Karel Glastra hanteerde. Hij gebruikte een eenvoudige schrijfstijl, met niet al te veel moeilijke woorden. Toch was het prachtig geschreven en kon ik me heel goed inleven in het verhaal. Er werd gebruik gemaakt van een perfecte afwisseling tussen humor en de emotionelere kant van het gebeuren. Het verhaal heeft me heel erg aangegrepen en was heel ontroerend. Het is zeker een absolute aanrader! Laure Vansieleghem
Jens Corten op 19 september 2008:
Het is een zeer spannend boek met een bijzonder mooi verhaal en een ongelofelijk eind.
Er is trouwens ook een filmversie van met onder andere Jan Decleir als vader en de Nederlandse acteur die in Gooische Vrouwen Martin Morero speelt. Helaas is deze film niet helemaal zoals het boek. Ik verkies dan toch het boek!
Magda Ockier op 27 december 2007:
Inderdaad een boek met een verrassende ontknoping. Soms teder, af en toe hilarisch maar meestal gewoon vlot lezend.

Gelezen door: Laure Vansieleghem (1 boeken)

Hoe zou jij reageren als je na dertien jaar te weten komt dat je niet de echte vader bent van je zoon? Karel Glastra maakte er een prachtig boek over! Armin Minderhout ontdekt dat hij zijn hele leven al onvruchtbaar is. Dit wil zeggen dat hij dus niet de echte vader van zijn zoon Bo kan zijn. Hij besluit op zoek te gaan naar de biologische vader van Bo. Dit is echter niet zo simpel aangezien zijn vrouw Monika tien jaar geleden overleden is, en zij de enige zou moeten zijn die weet wie de echte vader is. Armin weet niet dat Ellen, zijn huidige vrouw, meer weet van dit hele gebeuren. Wat Armin op het einde te weten komt vindt hij verschrikkelijk. De auteur vertelt een zeer spannende zoektocht, vol met onverwachte gebeurtenissen.

Ik vond “ De passievrucht “ één van de mooiste boeken die ik al gelezen heb. De schrijver slaagde er keer voor keer in om spanning op te bouwen en om ervoor te zorgen dat je stond te popelen om verder te lezen. Het einde was bovendien ook heel onvoorspelbaar. Het was een einde waar ik in het begin nooit aan had durven denken. Wat me vooral aansprak aan het verhaal was de schrijfstijl die Karel Glastra hanteerde. Hij gebruikte een eenvoudige schrijfstijl, met niet al te veel moeilijke woorden. Toch was het prachtig geschreven en kon ik me heel goed inleven in het verhaal. Er werd gebruik gemaakt van een perfecte afwisseling tussen humor en de emotionelere kant van het gebeuren. Het verhaal heeft me heel erg aangegrepen en was heel ontroerend. Het is zeker een absolute aanrader! Laure Vansieleghem

 | Reacties (0)Delen |
0 reacties:

Gelezen door: Mara Denolf (1 boeken)

Wist je dat, op wereldwijd vlak, één op de 10 kinderen niet verwekt is door de man waarvan men aanneemt dat hij de vader is? Ken je dat gevoel? Je leest een boek en je herkent het verhaal. Blijkt dat je het boek al hebt gelezen, want je herkent steeds fragmenten. Toch weet je niet wat er gaat gebeuren en zit het einde ergens helemaal verstopt in je geheugen, dan moet je het wel uitlezen. Wel, dat gevoel had ik dus bij dit boek. Toen begon ik te denken. Wist ik het einde niet omdat het te lang geleden was? Of wist ik het einde niet omdat het een slecht boek was? Daar gaat het verhaal van de arme Armin over. Hij kan heel zijn leven geen kinderen verwekken. Toch heeft hij een zoon. Ik ben er nog steeds niet goed uit wat ik van het boek vond. Dat ik geprikkeld ben door het verhaal, dat kan ik niet ontkennen. Maar dat het dagen blijft nazinderen, dat was het helaas ook niet. Ik ben geen fervente lezer. Hierdoor liggen mijn eisen zeer hoog. Het verhaal sloopte me mee, maar op het einde verloor hij mij. Het einde is zo voorspelbaar. Dat ik geen fan ben van het verhaal, gebeurt wel vaker. Wel ben ik fan van de schrijfstijl van Karel Glastra. Het afwisselen tussen het heden en het verleden laat je zelf meezoeken naar de “dader” en hoe Armin zich zou moeten voelen. Het is net alsof er achter elk stukje verleden, een tip zit. Dat vind ik geweldig! Ook had ik het gevoel dat het verhaal wat traag op gang kwam. We moesten zo lang wachten tot er iets gebeurde. Zelf vind ik het geen aanrader en vind ik het overdreven dat iedereen het zo’n goed boek vindt. Ik vond wel de moeite waard om (nog) eens te lezen. Dat vind ik een groot verschil. Ik denk dat ik er de vorige keer meer fan van was dan nu. Misschien lees ik het nog eens voor de derde keer,heb ik misschien nog een andere mening dan nu, je weet maar nooit.

 | Reacties (0)Delen |
0 reacties: