Bal Masqué

Gelezen door: Gerd Boeren (21 boeken)

Bal Masqué gaat een Duitse literatuurwetenschapper die dermate begeesterd is door het literaire werk van de Argentijn Raúl de la Torre dat hij een biografie aan hem wil wijden. Daarvoor trekt hij naar Parijs, de stad waar de la Torre het grootste deel van zijn leven woonde en werkte. In die stad ontmoet hij André en Amelia, respectievelijk ex-uitgever en ex-vrouw van Raúl. Ze bleven tot aan zijn zelfmoord zijn loyaalste vrienden, ondanks het feit dat Raúl hen beiden teleurstelde.

Via verschillende standpunten, ook dat van de alwetende verteller, en met diverse flash-backs ontplooit de Spaanse Elia Barceló haar verhaal. Raúl de la Torre komt naar voren als een verschrikkelijk geliefd en verschrikkelijk verwend groot kind. Hij verwachtte van zijn naasten offers en vreemd genoeg brachten ze hem die ook, meestal. Reden voor die bijna apathische aanbidding was Raúls charisma, zijn vakmanschap en zijn gave om lief te hebben.

Met de Sacré-Coeur, begraafplaats Père-Lachaise en de Eifeltoren als achtergrond schetst Barceló een indringend verhaal over liefde, vriendschap, wantrouwen en verraad. Het is meeslepend, onthutsend en zo geloofwaardig dat je soms tegen jezelf moet zeggen dat de la Torre ‘maar’ een romanpersonage is. Door de alwetende verteller en de geheimste zielenroerselen die de personages wel met de lezer maar niet met elkaar delen, zit je in een bevoorrechte positie: jij begrijpt als enige sommige reacties. Dat is een leuke gewaarwording, en al helemaal bij dit mooie boek.

 | Reacties (2)Delen |
2 reacties:
Elisabeth Francet op 12 november 2007:
Het boek is in bepaald opzichten wel te vergelijken met 'De schaduw van de wind', in die zin dat het hoofdpersonage (de biograaf) ook geobsedeerd raakt door de sterk tot de verbeelding sprekende schrijver, in diens verleden wroet en een soort odyssee onderneemt om de waarheid te achterhalen, maar daarbij verstrikt raakt in een web vol leugens, geheimzinnigheid, manipulatie en zich op de duur zelfs (ongewild) een beetje gaat identificeren met de schrijver. Wat echter helemaal verschillend is, is de tijdsgeest. Het boek is heel hedendaags, ook de achtergrond: Parijs en de psychologie van de personages ogen heel modern en herkenbaar en dat maakt het des te boeiender. Ook het feit dat je zelf heel wat relevante zaken eerder te weten komt dan de biograaf zelf, maakt het boek origineel, spannend en meeslepend. De verhaalstijl en het woordgebruik is heel mooi, soms poëtisch, wel een stuk minder erudiet dan in 'De schaduw van de wind'. Een pageturner dus, maar dan eentje van het uitstekende soort...lezen dus! Als toemaatje krijg je er ook nog een heel verrassende ontknoping bovenop! Elia Barcelo is een waar natuurtalent, ik kan ook ten stelligste 'De eeuwige terugkeer van de liefde' aanbevelen.
Sarah J op 25 september 2007:
Ik heb het boek nog niet gelezen, maar het verhaal doet mij heel erg denken aan De schaduw van de wind van Carlos Ruiz Zafón en op de achterflap wordt er zelfs naar verwezen meen ik mij te herinneren. Klopt deze vergelijking of is het toch nog iets totaal anders?

Gelezen door: Hugo Andries (2 boeken)

Citaat: "Op 19 november 1991 schiet hij zichzelf een kogel door het hoofd. Hij ligt begraven op de begraafplaats Père Lachaise. "

Een ongelooflijk boeiende, fascinerende en intrigerende roman, bijzonder knap uitgedacht en nog knapper uitgewerkt. Het is onvoorstelbaar hoe de hoofdpersonages elkaar decennia lang beliegen, bedriegen en beduvelen in voor de buitenwereld aandoenlijke vriendschappen en relaties. Zoals bij criticus Ariel Lenormand grijpt deze pageturner de lezer voortdurend bij de keel. Mensen... een aanrader!

 | Reacties (0)Delen |
0 reacties: