In dit boek staat de relatie tussen 2 vrouwen in Afghanistan centraal. Het verhaal begint in 1974 met Mariam die uitgehuwelijkt wordt aan de veel oudere Rasheed. Het leven met hem in Kabul is voor haar een echte hel. Na een aantal jaren huwt hij met Laila. Na een moeilijke periode onstaat er tussen de vrouwen een band voor het leven.
Naast het verhaal van Mariam en Laila, leer je ook een stukje geschiedenis van Afghanistan. Een boek de moeite waard om te lezen! Een waardige opvolger voor De vliegeraar van Kabul!
18 reacties:annelies op 23 juni 2010:Het 1ste boek dat me een traan heeft doen wegpinken. Heel aangrijpend.
Josefien op 24 januari 2010:
Prachtig boek, dit was veel beter dan De vliegeraar, dat ik eigenlijk totaal niet vond te voldoen aan mijn verwachtingen.
Je moet het gewoon lezen !
Jolien op 2 november 2009:
Ik heb De vliegeraar nog niet gelezen, dus een vergelijking kan ik niet maken. Mijn mening over Duizend Schitterende Zonnen is enorm lovend. Ongelooflijk hoe de schrijver je kan meenemen naar een wereld die voor ons onbekend is.
De karakters zijn zo puur, zo echt. In heb begin had ik het niet op met Miriam, ze is in niks een personage waarin ik mij kan vergelijken, maar de manier ze haar eigen wegcijfert voor Laila en diens kinderen is zo heroïsch. Zowel de perfect uitgewerkte karakters als de culturele achtergrond is magnifiek.
Eef Verbeke op 29 oktober 2009:
Een enorme aanrader, maar wel een zeer zwart verhaal. Ik heb verschillende keren moeten slikken bij het besef dat dit fictioneel verhaal dagelijkse kost is/was in Afghanistan. Na het lezen van het boek kan je je beter inleven in de situatie van zo veel landen.
Didier Vaes op 12 oktober 2009:Een oppervlakkig, saai en emotieloos boek... De geschiedenis van Afghanistan en de Taliban wordt op een goede manier beschreven, maar ik vind de hoofdpersonages te weinig uitgewerkt, te oppervlakkig, emotieloos. Het boek heeft me absoluut niet bekoord zoals
The Kite Runner.
Nico Lauwers op 25 juli 2009:Ik vond dit boek minder goed dan
De vliegeraar. Misschien omdat in dit boek de nadruk ligt op het vrouwelijke standpunt? Elke keer als ik dacht: nu kan het niet erger, ging het toch nog een stap verder, zodat ik het op de duur ongeloofwaardig vond.
Claude Bonvin op 14 mei 2009:Schitterend boek maar ik vond
De vliegeraar iets beter.
Ann Horckmans op 4 februari 2009:Duizend schitterende zonnen is een boek dat kreunt onder de pijn en het onrecht. Het is een eerlijk maar hard verhaal over twee vrouwen in een land in oorlog en een maatschappij gericht op de man. Twee vrouwen in een zeer zwakke positie die elk op een eigen manier de last van de onderdrukking dragen en die samen sterk proberen te staan tegenover hun omgeving.
Een prachtig, aangrijpend verhaal.
Marlies op 13 oktober 2008:
Eerst en vooral moet ik zeggen dat ik dit één van de beste boeken vind die ik ooit gelezen heb! Ik vind het heel interessant om te lezen hoe het leven er is, ten tijde van de Taliban. Met dit boek kom je absoluut meer te weten over de Islam. Khaled Hosseini geeft fantastisch de schrijnende toestand in Afghanistan en het harde leven van twee sterke vrouwen weer. Ik vind het goed dat hij het boek in verschillende vertelperspectieven heeft geschreven. Zo was het heel duidelijk om te lezen hoe de twee vrouwen zich voelen op dat moment. Het is echt heel aangrijpend om te lezen hoe de vrouwen er behandeld worden. Ik heb voor hen echt veel respect gekregen na het lezen van dit boek. Wat me vooral is bijgebleven is dat Mariam het niet erg vindt om een burka te dragen. Ik zou dit echt niet leuk vinden, maar bij Mariam geeft het een gevoel van veiligheid. Ik citeer (p. 72): “En de burka, ervoer ze tot haar eigen verbazing, was ook troostend. Het was net een eenrichtingsraam. Binnenin was ze toeschouwer die beschermd werd voor de onderzoekende ogen van vreemden. Ze hoefden er zich niet langer druk over te maken dat mensen met één enkele blik alle schaamtevolle geheimen van haar verleden kenden.”
Sabine De Waele op 26 september 2008:
Dit boek heeft me enkele dagen van mijn stuk gebracht. Ik besefte nog meer dan anders hoeveel geluk wij hier hebben, hoeveel mogelijkheden, en hoe weinig we ze soms gebruiken door op te gaan in akkefietjes. Wat oorlog of machthebbers mensen kunnen aandoen is gruwelijk. En toch werd ik niet depri van het boek omdat er ook plaats was voor verwondering. Ik heb het boek graag gelezen en wellicht lees ik het binnenkort nog eens opnieuw.
cindy vuylsteke op 27 juli 2008:Ik heb allebei de boeken gelezen van Khaled Hosseini en ik vind ook dat je ze niet echt kan vergelijken. Het is schrijnend om te lezen hoe er met de mensen en meerbepaald met de vrouwen omgegaan wordt... Een goed boek dat vlot leest door de eenvoudige zinsbouw!
Lydia op 9 juli 2008:Ook ik ben weg van dit boek. Ik heb
De Vliegeraar heel graag gelezen en vind het ook een echte aanrader maar dit boek is nog indringender. Misschien omdat ik ook een vrouw ben? Het is zo schrijnend en toch hoopvol, echt een boek dat aan je blijft kleven. Ik vind het einde wèl realistisch. Het hoofdpersonage heeft wel degelijk haar bedenkingen bij wat er nu gebeurt in Afghanistan. Ik citeer: "Het kilt Laila. Het kilt haar dat de krijgsheren naar Kabul hebben mogen terugkeren. Dat de moordenaars van haar ouders in chique huizen met ommuurde tuinen wonen, dat ze tot minister van dit zijn benoemd en tot staatssecretaris van dat, dat ze straffeloos kunnen rondrijden in glanzende, kogelvrije SUV's door wijken die ze zelf hebben verwoest. Het kilt haar."
Els Peleman op 15 juni 2008:Dit boek is een aanrader voor iedereen die wat van de Afghaanse cultuur wil opsnuiven maar geen zin heeft in echt zware beschrijvingen. Het verhaal vertelt - net zoals in
De Vliegeraar - op een schrijnende manier hoe het leven van vrouwen er in Afghanistan aan toe gaat. Zowel dit boek als
De Vliegeraar zijn echte aanraders. Persoonlijk vind ik niet dat je ze kan vergelijken. In
De Vliegeraar was de verhaallijn opbouwend en soms vrij complex maar het einde des te schrijnender terwijl het in
Duizend schitterende zonnen veel geleidelijker gaat met een einde dat je stilaan ziet aankomen. Echt, ik weet niet welk van de twee het beste is, ik vind ze allebei schrijnend mooi.
suzan op 20 april 2008:
Schokkend, aangrijpend, vlot leesbaar...
Ik nam het boek per vergissing mee want ik wou eigenlijk De vliegeraar nemen. Maar vond dit boek super.
Elisabeth Francet op 12 maart 2008:Dit boek vind ik persoonlijk van een hoger en authentieker niveau dan
De vliegeraar. Wat ik daar miste, vond ik wel in dit boek, een verhaal van 2 sterke vrouwen die door hun onverwoestbare overlevingsdrang in staat zijn zich aan te passen aan de meest extreme situaties. Dit is méér een verhaal over geduld, lijdzaamheid, creativiteit en hoop dat vele vrouwen karakteriseert dan over de islam. Uiteraard is de gehele omkadering zéér leerzaam en werpt een wreed beeld op de geschiedenis van Afghanistan en meer specifiek Kaboel. Een aangrijpend boek van rasverteller Khaled Hosseini, een aanrader (nog meer dan
De vliegeraar)!
caroline Van Laere op 29 december 2007:Schitterend boek. Ik heb het op 2 dagen uitgelezen. Het is inderdaad zo spannend dat je niet kan stoppen en heel vlot leesbaar. Ik wil zeker
De Vliegeraar ook nog eens lezen.
Annemie Vrints op 14 september 2007:Vlot leesbaar, maar zeker niet zo goed als
De Vliegeraar. Trouwens, al is het boek zeer recent geschreven, is het einde niet realitisch. Afghanistan is geen veilig land geworden en al zeker niet voor vrouwen zoals dit boek hoopvol suggereert.
Sandra Bolle op 24 juli 2007:Ik vond dit een superboek. Dit is zo goed geschreven dat je maar blijft lezen. Maar door de gebeurtenissen raak je geschokt en heb je de neiging om te stoppen maar omdat het zo spannend is wil je het uit lezen! Door de makkelijke zinnen ook nog snel te lezen. Ik raad dit boek iedereen aan omdat het de Islam goed weergeeft, de oorlogssituatie in Afghanistan en de vrouwen onder de Taliban.