De misdaad van graaf Neville

Gelezen door: Peter Geiregat (479 boeken)

Citaat: "Slapeloosheid was langdurige opsluiting met je ergste vijand: het vervloekte deel van jezelf."

Alweer een prachtig kleinood. De graaf van Neville wordt opgebeld door een waarzegster. Zijn dochter werd 's nachts in het bos gevonden. Volgens de waarzegster moet hij meer liefde tonen voor zijn dochter. De dochter houdt vol dat ze gewoon de ervaring van een nachtje in het bos wilde opdoen. Ze is geen wegloopster. Bij hun afscheid beweert de waarzegster dat de graaf tijdens het jaarlijkse tuinfeest iemand zal vermoorden. Ze voegt er aan toe, maar alles komt goed. Dit is wrang, want feesten organiseren met respect voor alle gasten is het idioom van de graaf. Waarom zou hij een gast willen vermoorden? Na een slapeloze nacht geeft hij toe aan de voorspelling en maakt een selectie van enkele van zijn gasten die hij eigenlijk haat... Zijn 17-jarige dochter schuift de oplossing naar voor: ze voelt al vijf jaar niets en vraagt haar vader om haar te doden op het tuinfeest. Zo moet er geen 'onschuldig' slachtoffer vallen. Voor de graaf is dit natuurlijk onbespreekbaar... Zal de voorspelling uitkomen of blijkt dat de waarzegster het bij het verkeerde eind heeft? Met korte, krachtige zinnen leidt Nothomb ons door de veel te korte roman. Met knipogen naar o.a. Wilde en Rimbaud, maar ook naar de Griekse oudheid is dit sprookje opnieuw een pareltje: het handelsmerk van Nothomb.

Gelezen door: Theo Schippers (104 boeken)

Citaat: "'Je had wel dood kunnen gaan van de kou.'
'Ik had nooit gedacht dat het 's nachts in september zo kil zou zijn.'
De graaf vond dat er niets op haar gedrag aan te merken viel.
'Weet je dat ik op jouw leeftijd ook eens een nacht in het bos heb doorgebracht, net als jij?'
'Echt waar?'
'Als je wilt, zeggen we er niets van tegen je moeder. Het zou haar maar ongerust maken.'
'Oke.'
Trots omdat hij een echt gesprek met zijn dochter had gevoerd, begon Neville net een beetje te ontspannen, toen de voorspelling van de helderziende hem weer te binnen schoot."

Graaf Neville moet zijn kasteel verkopen omdat hij het onderhoud financieel niet meer aankan. Een waarzegster voorspelt dat graaf Neville tijdens het laatste feest op zijn landgoed, iemand zal vermoorden - en dat het goed zal aflopen.
Ik zit een beetje verveeld met deze Nothomb, want enerzijds is hij schitterend en aan de andere kant, zeker inhoudelijk, toch niet zo heel goed.

Super
Wat kan Amélie Nothomb mooi schrijven. Sober een hele sfeer creëren. Heel fijn een heerlijke humor genereren, en heel langzaam een sprookje naar een horrorverhaal laten evolueren. Prachtige dialogen. Een kort boek, maar ik kon het niet loslaten, zo spannend was het. De personages prachtig getypeerd.

Minder
Maar ik vond het einde voorspelbaar (en ik ben niet zo'n goeie in het voorspellen van eindes), en het verhaal op zich ongeloofwaardig.

Verdeeld over de moraal van het verhaal
Ik zie drie moralen in dit verhaal.

De eerste, waarover iedereen het heeft, is de parodie of spot of kritiek op de adellijke families. Hun levenswijze, de schone schijn, al die dingen zijn zeker aanwezig. Toch vind ik ze niet scherp genoeg gesteld. Ik ken mensen die dol zijn op de adel, op schone schijn, en ben zeker dat zij door dit boek te lezen alleen maar nog meer respect voor adellijke families zouden krijgen. Ze zouden er de bevestiging in zien van dat waar ze van houden. Ik zal hen het boek niet geven.

Het tweede ligt in het huidige generatieverschil. Mooier dan eender wie tot nu toe, typeert Nothomb mensen die 'vroeger' opgevoed zijn, en zij die pakweg na de jaren zeventig geboren zijn. Degenen die moeten verleiden om aandacht te krijgen, versus degenen die zich laten verleiden voor ze aandacht geven. Raak en eenvoudig, over een onderwerp waarover zoveel inkt is gevloeid.

Het derde, (bij)geloof, ligt naar mijn mening teveel verscholen in het boek. Graaf Neville gelooft niet, behalve wanneer iemand hem een voorspelling doet. Misschien een beetje kort door de bocht, maar toch leuk, die voorspelling houdt hem helemaal in zijn greep, zodanig dat hij tegen het eind van het boek gaat bidden tot een god waar hij niet in gelooft. Het is mooi als gegeven, het toont prachtig aan dat dat er geen verschil is tussen bijgeloof en geloof, en hoe de mens graag- en goedgelovig is. Toch vind ik ook hier dat deze 'moraal' niet scherp genoeg gesteld wordt.
OPGELET! SPOILER ALERT VOOR VOLGENDE PARAGRAAF
Erger: het einde spreekt deze moraal tegen. De voorspelling komt immers uit. En helaas op erg voorspelbare wijze bovendien. De moraal van het verhaal is dus dat je moet geloven in je lot... is het een klucht? Het komt er niet goed uit.

Lord Arthur Sevile's Crime
Bovendien vind ik dit verhaal een beetje teveel geënt op Lord Arthur Sevile's Crime. Ik weet niet of dat erg is, want velen hebben Oscar Wilde niet gelezen. En meer vergelijkingen tussen de twee boeken geef ik niet, want anders verklap ik teveel. Ik kan alleen aanraden: ga nergens zoeken naar de samenvatting van Lord Arthur Seville's Crime, dan kan je volop van deze Nothomb genieten. Later kan die Oscar Wilde nog gelezen worden. Of de samenvatting ervan.