Verdriet is het ding met veren

Gelezen door: Mie Van Boxem (11 boeken)

Citaat: "“Er waren eens twee jongens die expres dingen over hun vader verkeerd onthielden. Dan voelden ze zich beter als ze soms dingen vergaten over hun moeder. Er werd in hun gezinnetje veel tegenover elkaar weggestreept. Een van de jongens droomde dat hij zijn moeder had vermoord. Hij controleerde of het niet waar was, en daarna stopte hij een kostbare zilveren opscheplepel die zijn vader had geërfd in de vuilnisbak. Er werd ontdekt dat de lepel weg was. Hij voelde zich beter.” p.79 "

Een jonge vrouw is plotseling overleden door een val, twee jongens en hun vader blijven wanhopig achter. Een denkbeeldige kraai komt hen troosten, treiteren, uitdagen, tot hun wanhoop is geëvolueerd tot verdriet. Een boek over rouwen dus. Maar wat voor één! In korte teksten komen afwisselend de vader, de jongens en de kraai aan het woord. In het perspectief van ‘vader’ en ‘jongens’ kon ik moeiteloos in komen. ‘Kraai’ leek me eerst een gekunsteld figuur, moeilijk te vatten, want je kunt je er niet mee identificeren. Maar net door hem overstijgt het verhaal de sentimentaliteit en komt de weerbarstigheid van wanhoop goed tot uiting. De humor, de poëzie en de taalvirtuositeit kon ik heel sterk waarderen . Het is een klein boekje, maar het vereist langzaam lezen. En herlezen verrijkt de leeservaring.

 | Reacties (1)Delen |
1 reacties:
Mia op 7 april 2017:
Inderdaad een onthutsend boekje dat je op niet-sentimentele wijze met rouw confronteert. Verdriet zoals het is?

Je krijgt het verdriet via drie perspectieven ingelepeld:de vader, de jongens en de kraai.

Het verdriet van de vader is het meest invoelbaar. Dat van de jongens is prachtig-eerlijk verwoord. Ze zitten vol leven en tegelijkertijd vol verlangen naar hun moeder, die ze proberen vast te houden door bv dingen te doen die ze van haar niet mochten. De kraai, ja, die figuur is mij soms niet helemaal duidelijk. Hij IS het verdriet en tegelijkertijd helpt hij het verdriet te verwerken. Dat verdriet is rauw en lelijk en vies. Het heeft een andere taal, soms grof en platvloers. Het is niet in mooie zinnen geformuleerd, daarvoor is het te wild en te primitief en impulsief, denk ik. Het heeft soms ook iets vals...Maar de kraai helpt ook, bemoedert, draagt, koestert, stimuleert tot hij voelt dat hij weg kan gaan.

Niet zo gemakkelijk, dus,niet tranerig of sentimenteel. Mooi en bemoedigend vond ik hoe teder de volwassen jongens over hun vader spreken...

Een aanrader, maar je moet je wel openstellen voor de soms bizarre taal.

Gelezen door: Peter Geiregat (479 boeken)

Citaat: "ER ligt een veer op mijn kussen. Kussens zijn gemaakt van veren, ga slapen."

De plotselinge dood van hun moeder/vrouw stort een vader en zijn tweelingzoontjes in verdriet. Als kenner van de dichter Ted Hughes duikt Kraai op in de leefwereld van de vader (naar de gedichtencyclus Crow). De kraai personifieert hun verdriet. Pas als dat verdriet een beetje gaat liggen zal de rol van Kraai uitgespeeld zijn. De korte inhoud van het boek schiep hoge verwachtingen, maar die werden niet ingelost. De uitwerking met Kraai als personage werkte niet (voor mij). Het zal er allicht mee te maken hebben dat ik niet vertrouwd ben met Crow van Ted Hughes.

 | Reacties (0)Delen |
0 reacties: