Gelezen door: Sigrid De Backer (1 boeken)
Citaat: "In het centrum van Londen had iemand verkleed als Spiderman voor urenlange verkeersellende gezorgd. Hij had zich bovenop een kraan vastgebonden en geweigerd naar beneden te komen."
Het hoofdpersonage van Kamermuziek, Sam Penn, heeft het gevoel dat hij met zijn leven vastzit in een moeilijk level van een computerspel. Tussen de gesprekken met zijn therapeute en huisgenoten door, kijkt Sam televisie en wordt er grappig commentaar op Het Nieuws gegeven.
Dit boek gaf mij het gevoel dat ons ‘mens-zijn’ ver weg is. Bij het lezen voelde ik mij daar persoonlijk schuldig over. Het boek schudt je wakker, maar Kamermuziek is verre van deprimerend. Er is wel een nostalgische ondertoon. Net zoals je op de radio Ik vraag het aan van de Fikskes hoort en denkt: ‘Vroeger was het echt wel goed om leven.’
Mennes doet gelukkig meer dan met banale beelden de goeie ouwe tijd bezingen. Hij confronteert me ook met de huidige maatschappij. Of misschien is ‘samenleving’ hier wel een beter woord. Een confrontatie met de vraag of wij vandaag nog kunnen ‘samen-leven’. Mennes schetst onze samenleving als een angstdroom, maar tegelijk versterkt hij het gevoel “wat is het mooi om te léven”.
|
Reacties (1)Delen
|
1 reacties:leesbeest op 23 juni 2007:Dit boek is niet echt wereldliteratuur, daarvoor blijft naar mijn gevoel de karaktertekening van de personages toch wat te vaag, maar het is zeker een boek dat het waard is om gelezen te worden. Er zitten hilarische passages is, onder andere de manier waarop Sam uit zijn kamer wordt gezet, maar het zijn steeds scènes die komisch zijn met een trieste ondertoon. Het einde vond ik gewoon slecht. Als een deus ex machina komt er een meisje ter redding en zijn alle problemen meteen van de baan lijkt het wel. Jammer want de rest van het verhaal was best wel goed. Ik heb zeker geen spijt dat ik het gelezen heb.