Gelezen door: Micheline Verlinden (1 boeken)
Citaat: "Ze klappertandde, zowel van het lachen als van de kou, december vol in je gezicht; enorme golven die ons geselden als scherpe vuurstenen. Dronken van heel veel drank en verlangen zwaaide ik met haar memmen naar de brullende zee, ik trok eraan, hield ze omhoog, drukte mijn handpalmen tegen hun warmte. Paule lachte, verkleumd, en ik schreeuwde: 'Snoeverij, snoeverij... Hoor je me noorderling!' - Want dat was de bizarre en verwerpelijke naam die ik de zee die avond gaf - 'Haar borsten zijn van snoeverij!'
"
Het boek leest als een gedicht. De poëtische beschrijvingen en mijmeringen zijn staaltjes van woordkunst. Daardoor heen vergeet Claudel niet een verhaallijn op te bouwen. Met het verglijden van de seizoenen en de veranderingen in de natuur, verwerkt hij zijn verdriet om zijn overleden partner. Het is een zacht en warm boek, zowel qua stijl als inhoud.
|
Reacties (0)Delen
|