De reünie

Gelezen door: Ruth (0 boeken)

Citaat: "Ik herinner me dat ik haar het schoolplein af zag fietsen. Zelf bleef ik expres nog even talmen voor ik vertrok. Als ik achter haar aan was gefietst, was er misschien niets gebeurd, de dag dat ze verdween. "

Enkele jaren geleden verdween een klasgenote van Sabine. Door een naderende klasreünie denkt Sabine terug aan die gebeurtenis. Ze heeft het gevoel dat ze meer over de verdwijning weet dan ze dacht en daarom gaat ze graven in haar geheugen, dat om één of andere reden de gebeurtenis lijkt gewist te hebben.

Het boek is erg realistisch geschreven waardoor ik het gevoel had Sabine echt te kennen. Dat maakte het nog spannender om te lezen, ik voelde me echt betrokken. De reünie is me vooral bijgebleven door het sterke verhaal dat met een totaal onverwachte wending eindigt.

Het was niet het eerste boek dat ik van Simone van der Vlugt las, haar werk boeide me al door haar intrigerende historische jeugdboeken waarvan vooral Zwarte sneeuw en De guillotine me bevielen. Net zoals in De reünie is er bij die twee verhalen een open einde waardoor, naargelang stemming, het vervolg zelf ingevuld kan worden.

Gelezen door: Ilse Meerschaert (1 boeken)

Na Op klaarlichte dag is dit, De reünie, het tweede boek van Simone van der Vlugt dat ik lees. En ook deze keer slaagt ze erin om mij als lezer voortdurend op het verkeerde spoor te zetten. Net als ik denk te weten wie achter de verdwijning van Isabel zit, volgt er iets waaruit blijkt dat ik toch verkeerd was.

Het boek begon met de ontmoeting tussen een jong meisje en Sabine. Ik had even geen idee wie dat jonge meisje kon zijn, waardoor ik me ook afvroeg wat haar impact in het verhaal was. Gelukkig werd later duidelijk wie het was, waardoor ik het begin van het boek nu wel snap.

Doordat het hele boek in het ik-perspectief geschreven is, voelde ik me erg betrokken met het hoofdpersonage Sabine. Verschillende keren werd met een flashback gewerkt naar haar jeugd, de periode waarin ze gepest werd. Hierin wordt zo goed beschreven hoe het voelt om gepest te zijn! Toen ze bijvoorbeeld vertelde over haar verjaardagsfeestje waar niemand kwam opdagen voelde ik de bibber in mijn keel! Het voelde alsof ik zelf in Sabine haar schoenen stond!

Ik vind het heel leuk dat er veel verschillende thema’s aan bod komen. In de eerste plaats gaat het over verdringing die het hele verhaal lang een belangrijke rol speelt. Het is een soort psychologische ziekte waarbij je bepaalde gebeurtenissen van het verleden vergeet. Ik kende het niet maar het blijkt wel echt te bestaan. Ook komt er veel gepest in voor, op school door Isabel en later ook op haar werk door Renée. Isabel en Renée blijken ook min of meer hetzelfde karakter te hebben, zolang ze zelf in de spotlight staan trekken ze zicht niets aan van wat ze doen, ook al heeft dit soms hele nare gevolgen voor Sabine. Ondanks het gepest komt er toch heel wat liefde in voor. Maar haar vriend Olaf blijkt toch niet te zijn wie ze had gedacht. Ik vind de relatie tussen Bart en Sabine heel erg mooi beschreven. Ik vond het ook heel erg fijn dat ze elkaar na al die jaren toch nog terug vonden. Ook al was het misschien wel voorspelbaar, ik vond het jammer dat Olaf deze relatie moest verstoren. Het boek handelt ook over een kleine alcoholverslaving waar Sabine maar moeilijk vanaf raakt.

Door de vlotte schrijfstijl was ik geneigd om het boek in één ruk uit te lezen. Het plot heeft me aangenaam verrast. En ik ben zeker nog van plan om andere boeken van Simone van der Vlugt te lezen. Dit boek is zeker en vast een aanrader voor vrouwen die van romantische thrillers houden.