Alain Uyttendaele op 12 februari 2007:Ada is veertien maar geen doordeweekse puber. Ze heeft als hoogbegaafde weinig interesses die ze kan delen met haar naïeve leeftijdsgenoten... tot plots Alev in haar klas belandt, een jongeman die op bepaalde vlakken haar evenbeeld blijkt te zijn maar die eigenlijk hoopt om haar te overtreffen. Hij manipuleert haar zodat Ada de belangrijkste pion wordt waarmee zijn
speeldrift bevredigd wordt. Ada zelf ziet daar trouwens weinig graten in, enkel een leraar blijkt op het eerste zicht slachtoffer te worden. Na verloop van tijd ontwikkelen de dingen zich echter zodanig dat er nog nauwelijks een onderscheid gemaakt kan worden tussen dader(s) enerzijds en slachtoffer(s) anderzijds.
Het boek is geschooid op een filosofische leest. Er wordt voortdurend verwezen naar
De man zonder eigenschappen van Robert Musil maar ik vrees dat
Speeldrift nooit dezelfde literaire status zal bereiken. Mijns inziens zijn er immers te veel passages die geen meerwaarde bieden en die het boek nodeloos dik maken. Indien Zeh zo’n 100-tal pagina’s minder geschreven had door die overbodig lange gedeelten in te korten of – waarom niet? - weg te laten, dan kreeg het werk waarschijnlijk een veel krachtiger impact en had het eind 2006 terecht aan de top van vele eindejaarlijstjes geprijkt. Nu zou ik het gewoonweg "een goed boek" noemen, niet meer maar zeker ook niet minder!