Gelezen door: Peter Geiregat (479 boeken)
Citaat: "Hij probeerde aan thuis te denken, maar de rolluiken voor de ramen bleken schilden die de herinnering weerden."
Enkele personages zijn voldoende om een beklijvend boek te schrijven. Jean,Mathieu, Julie en de hond Chérie. Zij vormen een web van intriges. Jean en Mathieu zijn oude vrienden, legerkameraden. Jean dankt zijn leven aan Mathieu toen ze als para in Afrika op missie waren. Na de dood van Claire ontfermt Mathieu zich (een beetje) over Jean. Zijn bistro is een dagelijks ankerpunt voor Jean. Daar is Julie zijn favoriete dienster: Julie zorgde ervoor dat Jean zijn overleden vrouw Claire even kon vergeten. De dood van Claire valt moeilijk te verteren. Zeker omdat Jean niet mans genoeg was om haar laatste wens in te willigen: thuis sterven. Dat zag Jean niet zitten. In het ziekenhuis moest hij minder de last dragen, die werd verdeeld over het verplegend personeel. Toen hij spijt kreeg, was het te laat... Wat dan met Chérie, de hond die als een dwaallicht in zijn tweedehands boekhandel werd achtergelaten. Na 12 jaar is zij aan het einde van haar leven gekomen. De parallellen met Claire flitsen door het hoofd van Jean. Met weinig woorden worden diepe gevoelens ontrafeld. De diverse gevoelens komen in amper 125 pagina's aan de oppervlakte. Een sterk staaltje van geduldig proza die de grote gevoelens niet schuwt.
|
Reacties (0)Delen
|