Gelezen door: Peter Geiregat (479 boeken)

Citaat: "Brussel is geen plek voor mooi weer. Het grijs van de luchten, van de pakken en de straten blijft altijd doorschemeren, ook op heldere dagen (...)"

Boeken over België door buitenlanders: ik ben altijd geïntrigeerd door de vreemde blik op onze cultuur.

Elvie is 27 en Nederlandse. Ze werkt in Brussel en geniet met volle teugen van haar nieuwe vaderland. De contacten met de expats zijn vluchtig, maar dit bevalt Elvie prima. Ze slaagt er niet in om zich te binden. Tot ze Camille ontmoet. Camille is een Vlaamse kunstenares en het klikt. Zo kunnen ze bijvoorbeeld samen zeepbellen blazen. Dat lukt niet met iedereen. Gesprekken verlopen spontaan zonder plichtplegingen. Dan breekt er een periode aan van stilzwijgen. Elvie zit met heel wat vragen en Camille laat haar in gedachten niet los..

Dit debuut heeft een jeugdige toon, maar komt dikwijls anekdotisch over. De beschrijvingen van Brussel en de gevoelens rond Camille doen het talent van Basje Bender oplichten. Benieuwd naar een vervolg (met een sterkere verhaallijn)

Gelezen door: Theo Schippers (104 boeken)

Citaat: "Ik bedenk dat het kan, maar toch doe ik het niet. Iets in mij wil het, iets anders houdt het tegen. Ik ga ook niet 's nachts de straat op om huizen in brand te steken, of een duif tegen de grond te slaan.'
Bijna had ik zwerver gezegd in plaats van duif, maar een vogel leek me bij nader inzien onschuldiger."

Expat-Brussel
Dit boek gaat niet over iemand die door Brussel rondwaart, het Brussel dat de Belgen en Brusselaars kennen, maar wel het expat-Brussel dat erg vluchtig is, en waarin zij werkt en verblijft. Het leest dus zeker anders voor een Belg die Brussel kent, dan voor bvb. een Nederlander. Zeker als die Belg zelf in Brussel woont, of er vrienden en familie heeft.

Elvie
Meer nog dan over de gebouwen en wijken van expat-Brussel waar hoofdpersoon Elvie door wandelt, gaat dit boek over de mensen die in deze expat-bubble wonen. Elvie zelf lijkt misschien poëtisch omdat ze van expat-Brussel kan houden.
Maar stilaan wordt duidelijk hoe ze zich wentelt in dit 'ik houd van dit en van dat', en dat ze erg egocentrisch is, egoïstisch zelfs, en haar oppervlakkigheid tegenover de wereld komt soms zelfs gewelddadig over. Als ze over haar nertsbont vertelt vindt ze de wreedheid duidelijk leuk, op een oppervlakkige flirt wordt ze woest als die het uitmaakt met haar, op een vriendin is ze boos omdat die iets onbenulligs doet wat zij niet goed vindt. En de kunstenaar Magritte vindt ze zo stom dat hij haar 'vijand' is.

Als Elvie de kunstenares Camille leert kennen, is ergens een andere snaar geraakt, verlangt ze stilletjes naar iets anders. En plots ziet ze interessante betekenis in het werk van Magritte.

Mensen die mensen besturen...
Dat neemt niet weg dat ze blijft werken in de ongezonde farma-industrie, dat ze de gewoonten van de bubble blijft aanhouden.
En zo krijgen wij een beeld van het leven van de mensen die in expat-Brussel werken. Oppervlakkig, onbekommerd om de maatschappij of de natuur. Verwarde mensen. Zij zijn allicht niet slechter dan de doorsnee mens - zijn mensen niet doorsnee egoïstisch, egocentrisch, oppervlakkig, zelfs gewelddadig - maar zij in de expat-bubble besturen de maatschappij wel. In al hun oppervlakkige, wereldvreemde denken vormen ze daardoor een onophoudelijke explosie van werelds geweld.

Conclusie
Het boek had eigenlijk expat-Brussel moeten heten, omdat het niet gaat over Brussel. Het is erg kort, en vanaf halfweg worden trouwens nog nauwelijks nieuwe locaties van Brussel verkend. De stijl is soms poëtisch of grappig, maar soms ook zeurderig. De auteur heeft er goed aan gedaan het boek kort te houden, op die manier bleef het leesbaar. Het thema is niet goed uitgebalanceerd. Ik zie een heleboel interessante dingen in het boek maar heb geen idee of dat ook de bedoeling van de schrijfster was. Ik vind het geen aanrader, maar het intrigeerde me wel.