Gelezen door: Geert De Busschere (3 boeken)

Citaat: "Schuberts muziek leer je alleen begrijpen door er moeite voor te doen. Zelf vond ik er ook niks aan toen ik hem voor het eerst hoorde. En op jouw leeftijd spreekt dat helemaal vanzelf. Maar je zult hem vast leren begrijpen. In deze wereld worden mensen dingen die niet saai zijn al gauw zat, terwijl de dingen die ze niet zat worden in het algemeen erg saai zijn. Zo werkt dat. In mijn leven heb ik misschien tijd genoeg om me te vervelen, maar niet genoeg tijd om het zat te worden. Je vervelen en iets zat worden - de meeste mensen kunnen die twee zaken niet uit elkaar houden."

Dit is het eerste boek van Murakami waarin hij een zekere moraal heeft willen stoppen. Niet veel recensenten valt het op dat dit lijvige boek draait rond een jongeman die helemaal met zichzelf overhoop ligt. In essentie wordt een thema aangeboord waarmee veel jongeren begaan zijn: pas ik in deze wereld of is het beter als ik eruit stap?

Opgelet: Kafka op het strand is af te raden voor lezers die nog niet met de wereld van Haruki Murakami hebben kennisgemaakt.

Gelezen door: Ka Vee (51 boeken)

Citaat: ""Wat voor oefeningen doe je daar ?" "Toestellen en gewichtheffen", zeg ik. "Verder niet ?" Ik schud mijn hoofd. "Het is een eenzame sport, hé ?" Ik knik. "Jij wilt vast sterk worden." "Als je niet sterk bent, leef je niet lang. Vooral ik niet." "Omdat je alleen bent." ........ "Omdat kracht zelf je morele waardesysteem wordt." Mevrouw Saeki glimlacht. "Je bent vlug van begrip." "Waar ik naar zoek..." begin ik. "Waar ik naar zoek is geen kracht om mee te winnen of mee te verliezen. Ik wil ook geen muur om me tegen krachten van buiten te verdedigen. Wat ik wil is een kracht die me in staat stelt om krachten van buiten op te vangen en te verdragen. Onrechtvaardigheid, tegenslag, droefheid, misverstanden, onbegrip - ik wil kracht om in alle stilte zulke beproevingen te kunnen verdragen." "Dat is waarschijnlijk de kracht die het moeilijkst te verkrijgen is." "Dat weet ik." Haar glimlach wordt warmer, dieper."

M'n derde Murakami, en voor mij de beste! Vanaf de eerste bladzijde werd ik meegezogen in het verhaal van Kafka Tamura, Nakata, Oshima en Saeki. De beginscène is al meteen raak. Begin 2e WO, een bergdorpje in Japan, een lerares trekt met haar leerlingen de bossen in op zoek naar paddenstoelen. Alle kinderen verliezen het bewustzijn, ontwaken na enige tijd, maar herinneren zich niets van dit vreemde en onverklaarbare gebeuren. Behalve één jongetje, Nakata. Hij blijft een lange tijd in coma, en als hij uiteindelijk ontwaakt is hij een wat wereldvreemd figuur, die geen enkele herinnering meedraagt. Hij praat met katten, voorspelt felle bliksems, laat het vissen en bloedzuigers regenen, en soms moet hij dagen na elkaar slapen om weer op krachten te komen. Kafka's vader, een beeldhouwer, spreekt een oedipale vloek uit over Kafka: hij zal z'n vader vermoorden, en het bed delen met z'n zus èn z'n moeder. Kafka slaat op de vlucht voor deze voorspelling, en komt na vele vreemde en betoverende gebeurtenissen terecht in de privé-bibliotheek van mevrouw Saeki en haar assistent, meneer Oshima. Zij is een mysterieuze, knappe vrouw met een loodzwaar verdriet, die in haar jeugd het pianostuk Kafka op het strand componeerde. Stukje bij beetje worden alle draden strak getrokken, de surreële en soms sprookjesachtige verhalen van deze wonderlijke figuren zorgen voor een soms transcendente sfeer, die toch nergens artificieel aanvoelt. Een heerlijk verhaal, dat op het einde wel wat aan kracht inboet, maar toch een onuitwisbare indruk achterlaat. Ook vond ik het een leuk extraatje dat je heel wat informatie meepikt over o.a. klassieke muziek, Japanse literatuur en de grote Griekse tragedies. Leuk meegenomen!

Gelezen door: Fons Mariën (201 boeken)

Kafka Tamura loopt op zijn vijftiende verjaardag weg van huis, concreet is dat van zijn vader weg. Zijn moeder verliet het gezin samen met zijn zus toen Kafka vier jaar oud was. Kafka's vader viel hem lastig met de (oud-Griekse) voorspelling dat hij zijn vader zou vermoorden en met zijn moeder en zus zou slapen. Kafka zoekt zijn toevlucht op een zuidelijker eiland van Japan. Ondertussen is er in Tokio ook de oude man Nakata, die kan praten met katten. Op een avond vermoordt hij een man (die zich Johnnie Walker noemt en zich kleedt zoals de figuur op de whiskeyfles) in diens huis in zeer vreemde omstandigheden. De politie gelooft hem niet en op zijn beurt vlucht hij naar hetzelfde zuidelijk eiland. Daar heeft Kafka zijn intrek kunnen nemen in de Komura-bibliotheek, gerund door mevrouw Saeki en haar assistent Oshima. Kafka wordt verliefd op deze vrouw, die in haar jeugd een plaatje heeft opgenomen dat 'Kafka op het strand' heet... Via de pers vernemen ze dat ondertussen Kafka's vader in Tokio vermoord is. De politie zoekt ondertussen zowel Kafka als de oude Nakata, die een bijzondere opdracht heeft met een mysterieuze sluitsteen.

Dit boek begint erg normaal en geloofwaardig maar wordt steeds vreemder door de vele surrealistische of magische elementen: Nakata die met katten spreekt en het vissen kan doen regenen, het optreden van de vijftienjarige Saeki als spook, een magische sluitsteen, een dorp midden in een labyrintisch woud...
Magische zaken zijn normaal mijn ding niet, zo houd ik niet van fantasylectuur. Maar in dit boek blijf je doorlezen omdat je hoopt achter de betekenis te komen en omdat het verhaal nu eenmaal goed geschreven is. Sommige zaken zijn wellicht symbolisch (zoals het woud), aan andere kan ik uiteindelijk geen knoop vastbinden. Toch boeien de thema's van dit boek (tijd, herinneringen, liefde en vriendschap, familierelaties). Bovendien toont Murakami ook zijn erudiete kanten met verwijzingen naar (populaire) cultuur, Griekse mythologie, filosofie e.d. Een rijk boek dat misschien een tweede lectuur vergt om helemaal te begrijpen.