Gelezen door: Ise Boumans (1 boeken)
Citaat: "Toen Useppe zag dat zijn broer wegliep, ging hij hem op een holletje achterna.
'Ga naar binnen,' zei hij, 'het begint weer te regenen...' En hij bleef een ogenblik op een afstand van twee passen staan en wuifde hem ten afscheid toe. Useppe was op zijn beurt ook blijven staan en liet weifelend zijn regenjasje op de grond vallen, zodat hij zijn hand vrij had om de groet te beantwoorden. Maar hij stak zijn arm niet op en nauwelijks merkbaar opende en sloot hij zijn handje, teleurgesteld en schoorvoetend."
Het lange, dramatische verhaal van een ietwat zielige, eenzame moederfiguur in oorlogstijd laat niemand onberoerd. Haar kleinste zoontje houdt u aan het boek gekluisterd. Zijn ontdekkingen van het leven, de manier waarop hij heropleeft als zijn grote broer nog eens langskomt en hoe hij telkens het afscheid weer meemaakt. Het is een ongelooflijk triestig boek maar zo geweldig mooi. Het raakt zo diep. Het einde is nog tragischer dan verwacht en nu, twee jaar nadat ik het boek las, denk ik nog minstens twee keer per week aan kleine Useppe!
|
Reacties (0)Delen
|