Het derde huwelijk

Gelezen door: Britt Vervliet (3 boeken)

Citaat: "De man stelt maar één voorwaarde: "Je trouwt met haar, je woont met haar, je leeft met haar. Maar raak haar aan en ik sla je morsdood.""

Maarten Seebregs is homo maar zijn vriend Gaëtan is gestorven. Maarten krijgt van een wildvreemde het aanbod om met zijn verloofde Tamara, een nog erg jonge Afrikaanse, te trouwen in ruil voor véél geld. Maarten -zonder job en zonder vriend- twijfelt maar hapt toch toe, want hij kan het geld en het gezelschap wel gebruiken. Maarten en Tamara worden op onverwachte momenten gecontroleerd door de Dienst Vreemdelingenzaken, die ze proberen te overtuigen van hun liefde voor elkaar. Als het huwelijk een feit is, zou Maarten in principe terug kunnen scheiden van Tamara...

Vlot geschreven, grappig, cynisch, meeslepend, ... Lanoye! Op het Antwerpse literatuurfestival ZuiderZinnen las Lanoye enkele passages uit zijn nieuwste roman voor en dat overtuigde nog meer!

 | Reacties (10)Delen |
10 reacties:
Winnie op 12 december 2011:
Een héél knap boek! Het taalgebruik van Lanoye is dat als van geen ander. Zo herkenbaar, vol humor, doordenkers en zoveel meer. Een boek dat ik later graag nog eens opnieuw zal vastnemen!
Katina op 1 september 2008:
Ik ben volop bezig in dit boek, ik geniet van elke pagina, vind het schitterend en ben benieuwd naar wat er nog allemaal zal gebeuren.
Peter op 15 november 2007:
Bij sommige boeken merk je onmiddellijk dat het talent van de bladzijden spat. In het geval van Tom Lanoye horen daar helaas ook de (gortige) seksscènes bij. Dit hoeft echt niet voor mij. Toch wil ik daardoor mijn oordeel over dit boek niet laten beïnvloeden. De thema's van dit boek kan je misschien nog het beste omschrijven als 'actueel' en het ziet er naar uit dat dit boek over twintig jaar nog actueel zal zijn. Dan heb je een goed boek geschreven, zeker als de uitwerking zowel literair als vormtechnisch een heel hoog niveau haalt. Met dank aan de humor waarmee dit boek doorspekt is. En ja, de lijn tussen humor en karikaturale personages is soms dun. Laat dat een bijkomend minpuntje zijn.
André Oyen op 31 oktober 2007:
Tom Lanoye is één van de grootste woordkunstenaars die we in Vlaanderen bezitten. Elk woord brengt een ander mee, elke zin een ander. Kan je dat eindeloze beschrijvingen noemen? Tom is humor, homo, heerlijk. Laat ik het daar bij houden, anders ga ik ook uitweiden...
Elisabeth Francet op 19 september 2007:
Ik vond dit boek heel goed, echt op z'n Lanoyes. Maar zoals een andere lezer aanhaalde, bijlange niet zo goed als zijn monster-trilogie. Die trilogie blijft voor mij zijn absolute meesterwerk. Maar uiteraard zijn zijn spontane schrijfstijl en absurde humor ook in dit boek weer uniek!
Liesbet op 9 augustus 2007:
Ik ga hélemaal niet akkoord met het oordeel van Roger. Zoals alles van Tom Lanoye, vond ik dit opnieuw een schitterend boek. Humoristisch, cynisch, maatschappelijk betrokken, taalvirtuoos, heel vlot leesbaar: nog van dat! 9/10
Jolien op 17 juli 2007:
Prachtig boek, maar het bevat wel de gortigste seksscène die ik ooit al gelezen heb, echt dégoutant!
op 13 juni 2007:
Ik heb gisterenavond de laatste bladzijde van Het Derde Huwelijk omgeslagen. Hoewel ik blij ben dat ik hem gelezen heb zou ik hem niet onmiddellijk aanraden aan vrienden. Ik heb Tom Lanoye leren kennen met zijn Monster-trilogie en blijkbaar gaat hij dat niveau niet meer kunnen evenaren. Wat mij heel hard stoorde aan Het Derde Huwelijk waren de uitwijdingen, je blijft nooit bij de zaak. Het thema vond ik wel leuk gekozen, de uitwerking iets minder. Je kan hem moeilijk verwijten dat hij weeral met homofilie afkomt, want waar kan je beter over schrijven dan over een wereld die je blindelings kent? Zijn beeldspraak en schrijfstijl vind ik geweldig, maar hij zou zich wat beter bij de zaak mogen houden in plaats van zich te verliezen in eindeloze beschrijvingen.
Roger op 27 mei 2007:
Ik vond dit absoluut geen boek om over naar huis te schrijven, ik heb zelfs zelden een boek gelezen dat me zo teleurstelde. Dit is echt gewoon pulp. Lanoye komt weeral af met homofilie en probeert nogmaals te shockeren, maar tevergeefs. Hij wist bij mij geen enkele emotie op te roepen en zodoende kon het mij echt niet meeslepen.
De personages waren gewoonweg karikaturen, op het belachelijke af. Het spijtige is dat Lanoye het wel in zich heeft. Zijn beeldspraken zijn knap en hij speelt heel leuk met flashbacks. Maar misschien zou hij zich beter beperken tot de theaterwereld. U bent gewaarschuwd!
Bikowski op 19 november 2006:
Heb net Het Derde Huwelijk van Tom Lanoye achter de kiezen. Ik vond het echt een goed eerlijk boek. Vrij luchtig, maar zeker met een grote spiegel op onze hedendaagse maatschapij. Bepaalde hoofdstukken kwamen emotioneel zeer sterk naar voren en heel herkenbaar. Humor is doorweven in het verhaal. Een cruciaal hoofdstuk bracht me luidop aan het lachen vanuit mijn luie leeszetel. Met enkele bevreemde blikken van huisgenoten als gevolg.

Gelezen door: Helmut Lotti (1 boeken)

Dit is een verhaal over zoekende, eenzame mensen die zich staande proberen te houden in de maatschappij. Het zijn allemaal randfiguren, daders en slachtoffers.

Maarten Seebregs is een homofiele, aftakelende man die zijn partner aan aids heeft verloren. Hij is zijn job als locatiescout kwijt en wacht eigenlijk gewoon op zijn einde. Deze hulpeloze, hopeloze en melancholische man krijgt een aanbod van een zekere meneer Vandessel om met diens jonge, bloedmooie zwarte vriendin te huwen, zodat zij legaal in ons land kan blijven. Het gaat om een heel tijdelijk schijnhuwelijk. Vandessel weet dat Maarten Seebregs niet in vrouwen is geïnteresseerd. Seebregs besluit op het aanbod in te gaan en er ontwikkelt zich een heel aparte relatie tussen hem en de Afrikaanse Tamara. Maarten is een knorrige man, die echter heel empatisch en warm van hart is en door zijn gescherpte observatievermogen, een resultaat van zijn vroegere job, de schoonheid in de lelijkheid ziet.

Ondanks alle pijn wordt het nooit echt cynisch, vind ik.

 | Reacties (2)Delen |
2 reacties:
Katina op 7 november 2009:
Het is inderdaad een fantastisch, intrigerend en schitterend geschreven roman, eentje die je direct meetrekt in een boeiend verhaal en werkelijk onvergetelijke passages heeft!
Als je twijfelt: niet doen, zeker eens lezen!
André Oyen op 6 november 2009:
Geweldig dat Helmut juist dit boek tipt.
En eerlijk is eerlijk, hij doet dit met klasse. Een prachtig boek is dit! Na dit boek dacht ik nu is Tom Lanoye op zijn hoogste niveau. Wie echter Sprakeloos gelezen heeft zal merken dat dit niet klopt...
Geweldig initiatief trouwens om bekende personen boeken te laten tippen.

Gelezen door: isaura de leeuw (1 boeken)

Het derde huwelijk van Tom lanoye is een roman die een verhaal vertelt over een man, Maarten Seebregs genaamd. Op een keer krijgt hij een vreemd voorstel: hij moet trouwen met een Afrikaanse dame die verloofd was met de man die de opdracht aan Maarten gaf. De man zat in een moeilijke situatie en kon daardoor onmogelijk zelf trouwen. Tegen betaling moest Maarten dus zorgen dat deze Afrikaanse vrouw Tamara de Belgische nationaliteit zou verwerven. Zo echter verloopt het gehele verhaal uiteindelijk niet.

Maarten is een heel oude, zieke man die moeite heeft met het oud worden en het loslaten van zijn job en dit wordt door de schrijver zeer mooi weergegeven. De auteur heeft ervoor gekozen het boek te schrijven vanuit het standpunt van Maarten, wat ervoor gaat zorgen dat dit verhaal niet enkel de gedaante van ik-verteller weergeeft maar het zorgt er ook voor dat de kennismaking met deze Maarten sterker wordt en het op een persoonlijke manier gebracht wordt. Gezien de dikte van het boek is het misschien ergens te verwachten dat het verhaal iets of wat traag op gang komt maar eens je bezig bent, blijf je verder lezen. Het is een roman met een goede inhoud en de auteur heeft dit op een mooie, aangename manier naar de lezer overgebracht door deze persoonlijk mee te laten stappen in de wereld van Maarten.

 | Reacties (0)Delen |
0 reacties:

Gelezen door: Jeanne Tielen (151 boeken)

Citaat: "Misschien laten de meeste mensen zich daarom liever verbranden dan begraven. Ik kan me geen van beide voorstellen. Op Borneo zijn er inboorlingen die aflijvige verwanten en geliefden opeten. Allicht sterven daar weinig mensen van de ouderdom, anders zouden ze nooit op zo'n gedachte komen. Het oog wil ook wat, als er moet gegeten worden."

IK ben het helemaal eens met een recensie van De Gazet van Antwerpen op de achterflap van het boek: 'Een viersterrenroman - tragiek en humor pal naast elkaar.' Het is een immigratieverhaal, maar ook de onkunde om jong te blijven en het beseffen van de eindigheid.

 | Reacties (0)Delen |
0 reacties: