Gelezen door: Peter Geiregat (479 boeken)

Citaat: "Tom en Charlie zijn aan hun vijfde sigaret. Het ochtendgesprek bleef lang stilstaan bij de vraag of Ted wist dat zijn tijd gekomen was, of hij de dood had zien naderen of dat die hem had overvallen."

Tegen de achtergrond van The Great Fires gaat een fotografe op zoek naar Ted Boychuck, één van de laatste overlevenden van de branden in 1916. Ted had zich samen met Charlie en Tom teruggetrokken in het hart van de Canadese wouden. Als kranige tachtigers waren ze er ondergedoken, weggevlucht uit de maatschappij. Toen de journaliste Ted eindelijk op het spoor kwam, was hij overleden.
Wanneer Marie-Desneige haar opwachting maakte in het bos, kreeg ze een eigen hut en ontstond er een vriendschap tussen haar en de fotografe, zodat de oude mannen haar aanwezigheid moesten dulden. Marie-Desneige was de onbekende tante die al gans haar leven onterecht opgesloten was in een gesticht. Toen de vader van Bruno overleed, kwam haar bestaan aan het licht. Uit beperkte briefwisseling bleek dat ze al 66 jaar opgesloten was. Bruno, de toeverlaat van de oude mannen, ontfermde zich over haar, zorgde voor haar verdwijning en bracht haar onder bij de oude mannen in het woud.

Het verhaal ontplooit zich niet rechttoe rechtaan. De auteur heeft in aparte hoofdstukken commentaar/duiding op haar eigen verhaal. Dat geeft het boek een extra dimensie waardoor je als lezer steeds dieper in het verhaal getrokken wordt dat niet bol staat van spanning, maar er hangt toch een waas van mysterie rond die langzaam doorprikt wordt. Een boek dat zich graag laat uitlezen...

Gelezen door: els lens (45 boeken)

Citaat: "Maar we moeten een intermezzo inlassen en meer over de Great Fires vertellen die het noorden van Ontario in het begin van de twintigste eeuw teisterden. En de liefde? Nog even geduld, voor de liefde is het nog te vroeg."

Drie oude mannen hebben zich teruggetrokken uit de maatschappij en leven ieder op zich diep in de Canadese bossen. Nee, dit is niet het zoveelste boek dat een “terug naar de natuur” verheerlijkt. De mannen leven niet als primitieven. Zij worden bevoorraad door iemand uit de bewoonde wereld. Maar ze hebben wel hun leven in eigen handen genomen en ze willen ook het moment dat ze doodgaan zelf bepalen. Daar hebben zij de middeltjes voor. Niet dat ze meteen dood willen. Ze zijn allemaal 80+ en genieten nog van het leven.

In de maatschappij zou men hen afschrijven of hen betuttelen. Hier zijn ze vrij. Een fotografe komt op hun pad, en ook een zeer oude vrouw, die uit een gesticht is ontsnapt en die 'altijd al had geweten dat zij ooit nog een leven zou krijgen'. Naar de verdwenen vrouw wordt niet lang gezocht. Niemand trekt het zich aan als een zo oude vrouw spoorloos verdwijnt... Het boek is knap opgebouwd. Soms richt de verteller zich rechtstreeks tot de lezer, waardoor die nog meer bij het verhaal betrokken raakt. Een mooi einde ook.