Het boek van wonderlijke nieuwe dingen

Gelezen door: Katja Feremans (74 boeken)

Citaat: "De regens waren nog een meter of vierhonderd van hem af en kwamen snel naderbij. Het waren echt regens, meervoud. Drie gigantische netwerken van water rukten los van elkaar op, gescheiden door aanzienlijke opklaringen. Ieder netwerk bezat zijn eigen interne logica waarin zijn glinsterende patronen keer op keer gedupliceerd en herschikt werden, en traag en sierlijk verschoven, als in zo’n ingewikkeld grafisch programma op de computer waarin een stad of een spinnenweb driedimensionaal vanuit alle hoeken werd getoond."

Michel Faber, in 1960 geboren in Nederland, opgegroeid in Australië en in 1993 geëmigreerd naar Schotland, had een paar hoofdstukken van Het boek van wonderlijke nieuwe dingen af, toen zijn vrouw in 2008 te horen kreeg dat ze beenmergkanker had. Onder het gewicht van die diagnose gaf de schrijver er na een tweehonderdvijftig pagina’s de brui aan. Eva, zijn echtgenote, spoorde hem echter aan om verder te werken. Hij begon met zes zinnen per dag en kwam zo langzaamaan weer op dreef. Zij, zijn belangrijkste klankbord, heeft de publicatie van de roman niet meer meegemaakt.

Initieel had Michel Faber het plan opgevat om een verhaal te schrijven dat zich helemaal afspeelde tussen aliens. Maar uiteindelijk draait de roman rond de Britse dominee Peter, die door de schimmige ruimtevaartorganisatie USIC als zendeling naar de planeet Oasis wordt gestuurd. Als missionaris moet hij het vertrouwen van de inheemse bevolking zien te winnen, om zo te vermijden dat die zich tegen de aardse inwijkelingen keert.

Peters evangelisatieopdracht blijkt geen al te zware missie: zijn voorganger heeft de Oasiërs - gezichtloze wezens in monnikspijen - al warm gemaakt voor Jezus en de Bijbel, die zij ‘Het boek van wonderlijke nieuwe dingen’ noemen. Maar de hemel boven het tropisch hete Oasis mag dan ondanks de wervelende regenvlagen wolkeloos zijn, boven Peters geluk hing wel degelijk een donkere bui: de verslechterende relatie met zijn vrouw. Bea stond pal achter hem toen hij de missie aanvaardde, maar hun leefwerelden zijn plots letterlijk en figuurlijk lichtjaren van elkaar verwijderd – de aarde wordt tijdens Peters afwezigheid bovendien door apocalyptische rampen geteisterd – waardoor ze helemaal van elkaar vervreemden. Die teloorgang wordt blootgelegd in de berichten die ze elkaar sturen via een intergalactisch berichtensysteem en is het hoofdthema van de roman.

Michel Faber heeft ervoor gekozen om zijn verhaal lang uit te spinnen, zonder situaties en karakters uit te diepen. De oppervlakkigheid die de roman bijgevolg aanstuurt, geeft het boek iets zeurderigs, wat door de bijbelvastheid van Peter niet meteen wordt weggevaagd. Faber beweert zelf niet religieus te zijn en dus geen troost te putten uit het geloof. In deze roman zit daardoor het onversneden verdriet over de kloof die er ontstond tussen hem en zijn terminaal zieke vrouw, een kloof die na haar dood al helemaal onoverbrugbaar was. Het eindresultaat heb ik desondanks eerder ervaren als “een boek van sentimentele slome dingen”.

Gelezen door: LIEVEVC (8 boeken)

De aarde gaat ten onder. Op een niet nader gesitueerde planeet tracht een onderzoekersteam een nieuwe leefwereld uit te bouwen. Ze werken nauw samen met de autochtone bevolking die hen voeding bezorgt. In ruil zorgt een ambitieuze dominee met een verleden voor hun zielenzorg. Zijn achtergelaten zwangere vrouw krijgt nog weinig aandacht.

De aarde ondergaat de ene ramp na de andere en wordt meer en meer onleefbaar. We hebben niet voldoende zorg besteed aan onze planeet en in hoeverre zal het goed verlopen op de nieuwe. Is dit de boodschap die de schrijver wou meegeven?

Het boek leest vlot.