Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "Max Kader was schrijver. Hij was een schrijver zonder subsidie die één op één liep. Elke dag een pagina, vierhonderd woorden schoon aan de haak. Totale kostenplaatje: vier kopjes koffie en acht boterhammen met hagelslag en pindakaas. Voor hem geen drank, geen restaurants, geen hoeren. Max Kader was de Opel onder de schrijvers."

Abdelkader Benali (1975) is een bezig bijtje. Naast zijn romans, verhalen, poëzie en toneel schrijft hij ook journalist voor Vrij Nederland en The New York Times. Hij maakt literaire tv-programma’s en publiceerde samen met zijn vrouw het kookboek 'Casa Benali' en heeft ook nog iets met marathonlopen. Hij won de Geert-Jan Lubberhuizenprijs voor 'Bruiloft aan zee' en de Prix de Meilleur Premier Roman Etranger (Frankrijk), de Libris Literatuurprijs voor 'De Langverwachte 'en de E. Du Perronprijs voor 'De stem van mijn moeder'.

En nu is er zijn nieuwste roman 'Montaigne, een indiaan en de neus van Max Kader.' Max Kader is een gevierd schrijver die de weelde van het succes maar moeilijk kan dragen. Afkomstig uit een gezin van notoire boekverbranders en zelfverklaarde analfabeten die hun postcode niet verlaten, wordt de literaire wereld hem al snel te veel. Omdat Max beseft dat hij temidden van zijn familie niet aan schrijven toekomt, doet hij verwoede pogingen om ergens een plekje in een schrijvershuis te bemachtigen. Uiteindelijk happen ze in Montreal toe: hij is welkom. Hij besluit met zijn prille en unieke liefde Claudia naar Canada te reizen. Claudia wil graag een genie ontmoeten en Max Kader zet zich aan het voltooien van zijn monografie van Montaigne. En zo beginnen ze in Canada samen aan een avontuur dat droom en nachtmerrie in één is.

'Montaigne, een indiaan en de neus van Max Kader' is een wervelende on the road-roman over liefde, afstand doen van afstandelijkheid, overgave aan het allesbepalende lot en de voordelen van een neuscorrectie. Twee wensen heeft de jonge schrijver Max Kader. Eén: zichzelf laten zien aan de wereld en zich daardoor laten gelden als schrijver. Twee: zich veilig voelen. Voor dat laatste heeft hij zijn zorgzame vriendin Claudia, én De essays van Michel de Montaigne. De Franse filosoof is voor Max een gids in het leven. Zijn boek is zijn bijbel. De essays van Michel de Montaigne brengen hem tot rust. De zestiende-eeuwse filosoof schreef op lichte toon over onderwerpen als indianen en genocide, mensenrechten en identiteit, gelijkwaardigheid en wat het betekent om een mens te zijn. Hij probeerde zijn volk op te leiden. Het lijkt Max Kader of Montaigne voor elke lezer een individuele boodschap heeft.

Het verhaal van Max Kader wordt afgewisseld met fragmenten van Montaigne. Dit levert een mooie wisselwerking op tussen de persoonlijke observaties uit Montaigne’s 'ssays en de prettige gestoordheid van Max Kader. En hoe verder we ons in het verhaalvan Max Kader ingraven, hoe prettiger en gestoorder het wordt. Andelkader Benali trekt zijn beroemde trukkendoos weer open die hij sinds  Bruifloft aan zee' op een grandioze manier weet te hanteren. Hij schakelt probleemloos en in zijn bekende stijl over van droge humor naar absurdisme en ernst. Hij haalt met deze roman weer 'een krachtoer' uit, die alleen een groot vakman kan neerzetten!