Gelezen door: AS-V (17 boeken)

Citaat: "Die middag at ze een eenvoudige lunch op het terras van El Bigote aan de passéo maritimo. Ze dacht aan Bruce Kennedy. Aan het moment waarop hij zijn zonnebril weer op zijn plaats had geschoven en met zijn drie eieren terug naar zijn tafeltje was gelopen- maar niet nadat hij had gevraagd hoe lang ze nog in Sanlucar bleef. Een dag of wat, had Miriam geantwoord. In het Engels klonk het nog vager dan in het Nederlands ('Oh a couple of days...'), heel anders in elk geval dan 'Tot aanstaande zondag, want dan zit mijn weekje alleen, zonder mijn man en mijn twee kinderen er al weer op.'"

Fantastisch en meeslepend; Koch op zijn best. Tragisch, geloofwaardig en pakkend. Miriam Wenger ontsnapt een weekje aan de sleur van haar leven. Verrassende plotwendingen vallen haar ten deel net zoals de zoektocht naar zichzelf.

Gelezen door: NadiaH (123 boeken)

Citaat: "‘Hebben jullie eigenlijk ook nog vrienden die werken ?’ had Ruud bij een van zijn laatste bezoeken geïnformeerd. ./. Maar deze keer had zij alleen maar naar haar broer geglimlacht. Omdat zij voor het eerst het samenraapsel van hun vriendenkring door zijn ogen zag. Het was een verfrissende ervaring, alsof iemand in haar afwezigheid de ramen had gelapt, waardoor het plotseling een stuk lichter werd. // Misschien ben je gewoon depressief... Het klonk te veel als een mankement aan een auto. Een mankement dat met een bezoek aan de garage verholpen kan worden. Gewoon. "

Meeslepende, licht sarcastische schrijfstijl met een dynamiek die je van heden naar verleden zwiept dmv flash-backs, bedenkingen en overpeinzingen; vlijmscherpe analyses (wat beschikt Koch toch over een geweldig inlevingsvermogen) en dan die onverwachte twist, het lijkt wel zijn handelsmerk te worden (al schotelt hij de lezer hier geen moreel dilemma voor). Leest zo vlot dat je hem in één ruk kan uit lezen (net als zijn overige boeken die ik al van hem las).