Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "Deze stad belichaamt als geen andere wat de mens vermag. Land uit zee winnen, polders bemalen, iets uit niet creëren en dan bebouwen met huizen en torenflats, met viaducten en windmolens; snelwegen aanleggen, bossen baanplanten en natuurgebieden ontwikkelen en daar edelherten en grote grazers introduceren. Zelf bedacht, zelf gepland, zelf achter de tekentafel vormgegeven. "

Renate Dorrestein (1954) schreef in het begin van haar carrière artikelen voor verschillende tijdschriften met als belangrijkste reden een tegengeluid te brengen in de maatschappij. In 1983 debuteerde ze met de roman 'Buitenstaanders' en sindsdien behoort ze tot de top van de Nederlandse literatuur. De roman 'Weerwater' is in opdracht van de gemeente Almere geschreven, in de reeks 'Straffe Almere Verhalen'. Wel bijzonder is het feit dat de e-bookversie van dit boek gratis beschikbaar werd gesteld voor iedere scholier in het voortgezet onderwijs in Almere.

Renate Dorrestein, de ik-figuur en tevens verteller van het verhaal, mag een writer-in-residence in Almere worden. Haar familie kan zich absoluut niet voorstellen dat Almere een stad is die inspiratie voor een nieuwe roman kan opleveren. Eenmaal verhuisd naar Almere, lijkt het in het begin moeilijk aarden voor de schrijfster. Vreemde mensen die haar hoopvol aankijken en haar mededelen dat ze haar laatste boek hebben gelezen. Er wordt nogal wat verwacht van de roman die in Almere geschreven zal worden. Maar dan vergaat de wereld. Op één stad na: Almere. Als de stofwolken zijn opgetrokken, blijken er nog maar een paar duizend inwoners over. Het zijn voornamelijk vrouwen, onder wie gastschrijfster Renate Dorrestein. De schaarse overlevende mannen zijn ontsnapte gevangenen, waaronder zware criminelen.

Langzaam hervindt de ontredderde gemeenschap haar evenwicht. Maar na een paar jaar zijn er buiten één gelukkige uirzondering nog steeds geen kinderen geboren. Net als alle hoop op nieuw leven dreigt te vervliegen, wordt er plotsklaps een baby gevonden. Deze vondst stelt de bewoners voor een raadsel. Men vraagt zich vertwijfeld af of er misschien toch nog leven buiten Almere is. Anderzijds rijst ook het bange vermoeden dat deze gebeurtenis een nieuwe ramp zou kunnen inleiden. Ook maakt de kwestie dat een loting moet beslissen aan wie van alle hunkerende vrouwen de baby Ally in de tussentijd wordt toegewezen, de onderlinge sfeer er niet beter op.

Renate Dorrestein geeft de gemeente Almere een bijzondere geschiedenis in dit boek. Ze beschrijft deze mij vrij onbekende plek zo aantrekkelijk dat ik onder het lezen herhaaldelijk dacht hier moet ik toch eens een kijkje gaan nemen. Natuurlijk was dit het opzet van de gemeente. Maar het is toch wel een ongelooflijke prestatie van een auteur om een minder aantrekkelijke plek glans te geven door deze in een rampgebied te plaatsen. "Een stad waarin vroeger niemand dood gevonden wilde worden, maar die tot nu toe alles heeft overleefd." De idee dat dit Science Fiction thema niet direct boeiende én degelijke literatuur zou kunnen bieden, heb ik al vlug moeten laten varen.

'Weerwater' is een intelligente roman die door de vakkundigheid van de auteur, een verfrissende mix van sciencefiction, avontuur, psychologische, filosodische en mythologische verwijzingen bevat. De roman 'Weerwater' is een even humoristische als schrijnende vertelling geworden over uitzichtloosheid en hoop, egoïsme en opoffering, van een schrijfster die zelfs over een writersblock ('De blokkade') een ongemeen sterk boek kan schrijven.

Gelezen door: Peter Geiregat (479 boeken)

Citaat: "Wat was ons leven vóór Ally overzichtelijk geweest, toen we nog een zekere mate van evenwicht hadden gekend en we in elk geval wisten waar we aan toe waren. Nu had uitgerekend de hoop ons alles uit handen geslagen."

Eindelijk nog eens een boek waarin de fantasie een hoofdrol speelt.

Almere. Na hevige regens wordt het contact met de buitenwereld afgesloten door een mysterieuze, ondoordringbare mist. Het lijkt erop dat de wereld vergaan is, behalve Almere. Gezinnen die Almere trachten te ontvluchten, rijden de dood tegemoet. De mist is dodelijk: alles verdwijnt erin. De chaos is groot, zeker omdat honderden ontsnapte gevangenen een constante extra dreiging vormen. De hitte is ondraaglijk, mensen plunderen uit lijfsbehoud.

Renate is schrijfster en brengt verslag uit over deze angstaanjagende gebeurtenissen waarin de gevangenen als stamhoofden van de Naaste Families aangeduid worden. Behalve de zwaar gedetineerden die zich terugtrekken in het 'Kasteel' en van daaruit een schrikbewind voeren. Er is een oververtegenwoordiging aan vrouwen en stilaan dringt het besef door dat er aan de voortplanting moet gedacht worden. Tot nog toe is er immers nog maar 1 baby geboren, Dex, die op handen gedragen wordt. Tot er uit het niets een tweede baby opduikt.

Via loterij wordt Ally toegewezen aan een familie. Dit zorgt voor spanningen onderling, maar vooral de vraag waar de baby vandaan komt leidt tot absurde situaties. Komt de baby van buitenaf?

Er wordt een vrijwilliger aangeduid om de mist te testen op zijn doorgankelijkheid... Dit boek laat zich lezen als een spannend verhaal met wat irritante onwaarschijnlijkheden, maar de mens wordt teruggeworpen op zijn instincten. Materialisme is onbelangrijk geworden: macht en liefde, affectie, moeder worden, voorrechten afdwingen,... komen op de voorgrond.