De getuigenissen

Gelezen door: Goedele Krekels (8 boeken)

Citaat: "Pas veel later, geleidelijk aan, zijn sommigen onzer enigszins doorgedrongen in de macabere wetenschap van de nummers van Auschwitz, die de geschiedenis van de vernietiging van het jodendom in Europa in het kort samenvat. De oudgedienden in het kamp zegt het nummer alles: wanneer je in het kamp bent gekomen, met welk transport, en dientengevolge uit welk land. Iedereen zal de nummers tussen de 30 000 en 80 000 met respect bejegenen: er zijn er nog maar een paar honderd van, en dat zijn de weinige overlevenden uit de Poolse getto’s. Het is oppassen als je handel drijft met een 116 000 of een 117 000: dat zijn er nog maar een stuk of veertig, maar het zijn de Grieken uit Saloniki, door wie je je niet moet laten oplichten. Wat de hoge nummers betreft, daar zit iets intrinsiek belachelijks aan, net als de woorden “groen” of “rekruut” in het gewone leven (…) "

Een verzamelband met De getuigenissen, Het respijt en De verdronkenen en de geredden. Respectievelijk het verslag van een Auschwitz overlever, het verslag van zijn terugreis van het kamp naar huis na de bevrijding, en een bundel essays en filosofische nabeschouwingen. Bij het eerste deel kan je niet anders dan grimassen, bij het lezen van zoveel gruwel. Tegelijkertijd voelt het aan alsof het verplichte lectuur zou moeten zijn. Je leert erg veel over de kampen, bv. over de organisatie en de structuur ervan. Een boek dat doorwerkt. Na de pure horror van het eerste, doet het tweede bijna als fictie aan, hoewel het even echt is. In die naoorlogse periode ontmoet je zoveel figuren, wiens levensverhalen de even grillige en toevallige verhaallijnen vormen. In het overleven, met meer kans nu, komen ieders karakter en trucjes iets charmanter over zodat je er al eens mee kan glimlachen. Het derde boek is ook nog interessant, maar minder opzienbarend: ervaringen en indrukken worden getheoretiseerd, waardoor ze veel minder direct raken in vergelijking met de eerste twee boeken.