Gelezen door: Lin (48 boeken)
Citaat: "Wanneer het donker zich uitbreidde in de avondlucht, keerde hij langs dezelfde weg terug naar zijn eigen wereld. Op de terugweg werd hij altijd overvallen door een ongrijpbare droefheid. De wereld was al te groot en al te sterk, en hij was bang dat hij nergens een plekje zou kunnen vinden om zich te verstoppen."
'Flipperen in 1973' verscheen samen met 'Luister naar de Wind' in één bundel. We ontmoeten dezelfde personages. De verteller is nu afgestudeerd en werkt op een vertaalbureau, de Rat rijdt toertjes met zijn auto, brengt nog steeds zijn avonden door in Jay's Bar en treurt om een verloren geliefde. De sfeer in deze korte roman is al uitgesproken Murakami.
De personages zijn zoekende mensen die veel op zichzelf zijn en die afstand nemen van de drukke Japanse maatschappij. Initiatief nemen ze niet, of nauwelijks. Tweelingzusjes met wie de verteller een keer de nacht doorbrengt, blijven gewoon in zijn appartement wonen. Hij stelt geen vragen, aanvaardt de situatie, hij raakt aan hen gehecht maar verzet zich ook niet als ze weer vertrekken. De ik-verteller kan de zelfmoord van zijn studievriendinnetje niet verwerken, de Rat kijkt vanop afstand naar het verlichte raam van de flat van zijn vriendin. Het verdriet en de leegte worden gevuld met Kant, muziek, bier, sigaretten. Maar er is wel een keerpunt. De Rat raapt alle moed bijeen en vertrekt uit het stadje. De verteller maakt een nachtelijke tocht om een verdwenen flipperkast terug te vinden, een erg beklijvende en filmische scène. De twee verhaallijnen in het boek, 'ik' en 'hij' (de Rat) kruisen elkaar nergens, er is hooguit de herinnering.
'Flipperen in 1973' heeft al dat typische weemoedige, dromerige, licht surrealistische van Murakami's latere werk waardoor je na het lezen van de laatste bladzijde meteen opnieuw in het boek wil beginnen.
|
Reacties (0)Delen
|