Gelezen door: Marita Schaukens (140 boeken)

Citaat: "Het is niet moeilijk te raden hoe mijn vader over dit alles gedacht moet hebben. Het idee van een duur, particulier internaat moet hem belachelijk zijn voorgekomen en voor de kosten heeft hij zich ongetwijfeld in de schulden moeten steken. Maar tegen mij praatte hij er alleen maar aardig over."

Deze roman uit 1978 is waarschijnlijk een relaas, een geheel van herinneringen aan Yates' eigen verblijf in een internaat na de scheiding van zijn ouders. Maar eigenlijk doet er dat niet toe. Als lezer word je meegesleept door de ontwikkeling en de belevenissen van de jongens tijdens Wereldoorlog II, in de school, Dorset Academy, ooit opgericht door een vooruitstrevende vrouw. Ook de leerkrachten en de directeur zijn elk afzonderlijk raak neergezet. Het gaat er niet bepaald zachtmoedig aan toe: vernederende pesterijen horen erbij. Toch leren de jongens er verantwoordelijkheid en zelfstandig werken.

Het hoofdpersonage, William Grove (Yates?), wordt een bezielde hoofdredacteur van het schoolkrantje en leert hoe hij, een magere slungel, de meisjes niet onverschillig laat. Hij is vaak toeschouwer of observator, hij neemt niet echt deel aan het leven in het internaat, maar trekt zich liever terug in een kamer met zijn artikelen en drukpers.

Ik heb bijzonder 'genoten' van deze Yates, zoals ik dat deed van alle andere werken. De manier waarop hij het (nood)lot kan doen toeslaan, is weergaloos. Zo eist WO II zijn tol: verschillende 18-jarige leerlingen worden opgeroepen en sneuvelen. Wanbeleid leidt tot het failliet van de school en de sluiting zorgt voor gemengde gevoelens. Er is een voorwoord - waaruit bovenstaand citaat gekopieerd is - en een nawoord.