Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "Die Angelo, een schilderijtje van Van Meegeren, het zigeunermeisje met de traan over de wang. Als ik hem aankijk krijg ik ook een traan over mijn wang en heb ik zin om hem een dikke 'hug' te geven en hem nooit meer los te laten. Wederom word ik versierd door het land dat Italië heet, het land waar ik zo van houd. Italia, ti voglio bene."

Jaap Van den Berg werd geboren in Apeldoorn op 24 april 1946. Hij was leraar, eerst aan een Huishoudschool in Nijmegen. Vervolgens was hij onderwijzer aan een basisschool in Nijmegen, waar hij ook ook woonde. Aangezien op een gegeven moment kleine scholen gesaneerd werden, kwam hij later op grote scholengemeenschappen terecht. De laatste was het Liemerscollege te Didam en Zevenaar. Toen hij 61 jaar werd is hij gestopt met het leraarschap en is hij gaan schrijven. Ondertussen heeft hij al vier boeken gepubliceerd, waarvan twee over Italië, de eerste en de laatste. Samen met zijn echtgenote bezoekt hij Italië al vijfendertig jaar en verblijven ze er plus minus 10 weken in de zomer.

Eindeloos Italië gaat over de avonturen die hij samen met zijn echtgenote beleeft op de camping Val di Sole enkele kilometers verwijderd van het Etruskische stadje Bolsena. Het is op een drielandenpunt waar Lazio, Toscane en Umbrie bij elkaar komen. Op de camping heerst totale vrijheid. De eigenaar is een heuse graaf die alles goedvindt. Dit leidt tot hilarische taferelen. Mensen gaan de leiding in eigen hand nemen op grondgebied waar anarchie heerst. Op Val di Sole zien we een doorsnede van de bevolking. De mentaliteit die alom tegenwoordig is in Italië treffen we op de camping ook aan: de zogenaamde 'laat maar waaien mentaliteit'. Het leidt tot problemen, maar maakt de camping tevens interessant voor de toeschouwer/observator.

Het zijn korte verhalen van 1-22 p. over la dolce vita op de camping. Hij beschrijft, heel gedreven, het leven en het leed van de gasten op de camping, strandobservaties, zijn contacten met lokale bevolking, de Italiaanse ‘way of life’, geeft af op Berlusconi (Testosteroni) en nog veel meermeer.

De schrijver beheerst de Italiaanse taal goed en doorspekt zijn verhalen met Italiaanse woorden en zinnen die steeds op een handige manier vertaald worden. De meeste verhalen hebben bovendien een Italiaanse titel. De verhalen brengen je direct in Zuiderse vakantiesfeer en dat is natuurlijk ook te danken aan de lichtvoetige schrijfstijl en de zin voor humor, soms een beetje belegen, maar uiteindelijk wordt alles gekruid door de passie van Bella Italia.