Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "Ik denk veel na, hier. Niemand weet het, maar deze bank in deze stad is het midden van de wereld."

Paul Verrept is vooral bekend als illustrator van kinderboeken voor peuters en kleuters, 5-plussers, 9-plussers en ook wel ouder. Hij kent zeer goed de grote verbeeldingswereld van kinderen en speelt daarop in met expressieve, naïef aandoende tekeningen, ogenschijnlijk met vaart getekend en herleid tot hun meest eenvoudige lijn met sterke expressieve, doordringende kleuren die kinderen zeker in hun ban zullen krijgen. De onderwerpen die hij kiest resulteren nooit in flauwe verhaaltjes maar gaan over "missen", "wat is dood zijn", een jongetje "op zoek naar god", (God is een konijn), "wat is oorlog," "verliefd zijn." Paul Verrept kent zeer goed de poëtische kracht van het woord. Dat brengt er hem niet alleen toe gedichten van Paul Van Ostaijen te illustreren, maar ook zélf zijn teksten te gaan schrijven: tot het uiterst gecondenseerde zinnen, met grote stiltes erachter, geladen met betekenis en denken.

Kinderboeken zijn dikwijls een feest voor het oog, ook voor volwassenen; de teksten van Paul Verrept zijn sterke gedichten, ook voor diezelfde volwassenen. Ze worden opgemerkt en bewerkt voor het theater. Hij kreeg dan ook de Gouden Uil prijs van de Jonge Lezer (2005) en de Provinciale Prijs voor Literatuur. Zijn boeken werden vertaald in het Frans, Deens, Duits, Spaans, Catalaans, Koreaans, Japans en Grieks .In samenwerking met auteur Meuleman maakt hij ook de bekende Mijnheertje Kokhals-reeks over een heerschap dat schippert tussen geluk en ongeluk. Rond dat personage wordt ook een theatervoorstelling opgezet. Mijn grote favoriet van Paul Verrept is De koningin zonder land dat dit jaar als opera in verschillende landen gaat spelen.

Voor Theater Stap schreef hij de tekst De bank dat in maart 2015 in prémiere zal gaan. Voor de boekenversie werkte hij samen met illustratrice Ingrid Godon. Het is een heel mooie tekst over een buitenstaander, iemand die aan de zijlijn van het leven staat en toekijkt, zonder dat hij volwaardig aan dat leven deelneemt. Na de dood van zijn ouders speelt zijn leven zich grotendeels op een bank in het park af. Hij bekijkt en observeert mensen en soms denkt hij met iemand contact te hebben, maar dat blijkt dan in werkelijkheid zo niet te zijn. Maar de bank blijkt ook een plek om te wachten. Op iemand van lang geleden. Op iemand die nooit komt, maar er toch altijd is. Aan hem is de liefde en al het bijbehorende eigenlijk voorbij gegaan. Hij heeft wel ooit de liefde gevoeld als een lichte aanraking, als een rimpeling die gaandeweg is weggetrokken aan zijn horizon, maar het is allemaal zo vaag geworden. Eén naam uit zijn jeugd is hem bijgebleven, namelijk die van Anne. Aan haar begint hij brieven te schrijven, die hij niet verstuurt, om de tijd terug te draaien.

De bank is een typisch Paul Verrept-werk: sober en filosofisch getint, met een heel sterke nostalgische terugblik en gedachte. Er lijkt ogenschijnlijk niet te veel gebeuren in de tekst, letterlijk dan, maar precies die ruimte in het verhaal zet de lezer aan het denken. De sublieme tekeningen van Ingrid Gordon gaan ook heel mooi in dialoog met de tekst. Een heel sterk en stil makend verhaal over opgroeien buiten de marge.