Gelezen door: Vanessa Joosen (16 boeken)
Citaat: "‘Ik wil naar huis,’ zei ik.
‘Waarom zouden het strand en de zee je huis niet zijn?’ zei Cham.
‘Je zanikt,’ zei ik.
Hij lette niet meer op me, liep kalm naar de zee. Niet ver van de golven bleef hij staan.
"
‘Mijn broer Cham verdronk toen ik lag te slapen.’ Zo begint het verhaal van Sip, een twaalfjarig meisje dat aan zee woont. Vanuit haar perspectief analyseert Peter van Gestel de moeilijke relatie tussen de eenzame tiener Cham en hun vader, een schilder die zich van de buitenwereld en van zijn kinderen afsluit. Het is een verhaal van eb en vloed, van aantrekken en afstoten. Peter van Gestel giet zijn verhaal in prachtige, vaak mysterieuze dialogen, en geeft de wanhoop van Cham en Sip op een ongenadig treffende manier weer. Een literair meesterwerk
|
Reacties (1)Delen
|
1 reacties:Julie op 26 februari 2007:
Het boek was voor mij in het begin even doorbijten, omdat het een nieuwe, onbekende stijl had, waar ik voordien nog geen ervaring mee had. De speciale, korte diaglogen, de beeldspraak en de woordenschat maakten het soms moeilijk om een zin te begrijpen maar dit maakte de sfeer ook wel mysterieus. Het boek komt vrij traag op gang met een hele beschrijving over de jeugd van Sibille en Cham, en brengt dan plots actie. Dit maakt het boek zeker niet slecht omdat deze actie volledig verklaard word, in een relatief korte manier. Ook is het verrijkend om het verhaal vanuit het perspectief van een jong meisje, Sibille te lezen, die vor haar leeftijd best nog wel kinds is. Toch is het meisje zeker niet dom omdat ze al heel wat zaken inziet die haar vader niet opmerkt. De vader wordt beschreven als iemand die zich meer interesseert in zijn piepkleine schilderijen in plaats van zijn kinderen. En toch wordt zijn stijl van schilderen na de dood van Cham anders. Dit is wel een mooi, aspect.