Het land van mijn vader. Geschiedenis van een Duitse familie

Gelezen door: Kris Lauwerys (12 boeken)

Citaat: "Ik heb van jou geleerd waarvoor ik me moet hoeden. Daar zijn vaders toch voor, nietwaar? Ik dank je."

In 1979 ziet Wibke Bruhns een documentaire over de mislukte aanslag op Hitler op 20 juli 1944. Een van de beschuldigde mannen tijdens het showproces erna is haar eigen vader. Haar vader en moeder waren al vroeg lid van de NSDAP en toch werd hij opgehangen wegens medewetenschap van een aanslag tegen de Führer. Hoe valt dat te rijmen? Om alles in perspectief te plaatsen, wil ze nu, weer vijfentwintig jaar later, het verhaal van haar familie vertellen. Het is het verhaal van Duitsland in de eerste helft van de 20e eeuw. Je krijgt inzicht in de mentaliteit van deze Buddenbrook-achtige rijke burgerij (ultranationalistisch, antisocialistisch, klassenbewust) en waarom zij zich vol overgave in de Eerste Wereldoorlog stortte. En hoe de frustratie over het 'dictaat' van Versailles Bruhns' familie en Duitsland regelrecht in de armen van de nazi's dreef. Ook haar vader omarmt het regime, hoewel hij – en hier spreekt weer zijn klassenbewustzijn – met het bruinehemdengepeupel niks te maken wil hebben. De deftige burgerfamilie tolereert joden, was niet antisemtischer dan de meeste Duitsers die tijd, maar moet zich vanaf 1933 oefenen in het wegkijken. 'Hoe is het mogelijk!' roept Wibke Bruhns daarover uit.

Het mooie en waardevolle van dit boek is trouwens dat de schrijfster haar verhaal, de vele brieven en dagboekfragmenten kruidt met haar geërgerde, gefrustreerde, sarcastische opmerkingen, maar dat ze zich er steeds voor hoedt om te (ver)oordelen. Een ijzersterke dialoog met de actoren van het rampzalige Hitler-tijdperk.