26 reacties:Simon Schoors op 2 oktober 2010:
De helaasheid der dingen door Dimitri Verhulst is het beste boek dat ik ooit gelezen heb. Het is onwaarschijnlijk hoe die mensen leven, maar juist daardoor lach je je dood met dit boek. Het leest zeer vlot omdat er zoveel grappige momenten in dit boek voorkomen.
De familie Verhulst staat bekend omdat ze geweldige drinkers zijn en een grote mond hebben, maar er zit nog respect in de familie als ze bij een familie naar hun grote idool mogen gaan kijken, Roy Orbison.
De Portel heeft mij het meest geboeid, als de jongste nonkel van den Kleine wil hij toch het meeste bewijzen en de beste zijn van de familie. Als dit niet lukt verzint hij maar andere mannieren om te tonen dat hij de beste is. Zoals de Ronde van Frankrijk, hoe hij een mannier vindt om met een kaart van Frankrijk een wedstrijd bier drinken te organiseren. En ook nog dat hij een grote mond heeft en voor niemand schrik heeft is zeer merkwaardig.
Sander Vermaerke op 5 november 2009:
De helaasheid der dingen is ontroerend mooi en af en toe triest. Maar het is tegelijk supergrappig en dat contrast maakt het een fantastische leeservaring.
Nadine Labio op 25 augustus 2009:Met de marginalen valt altijd iets te beleven! Dit boek is daar nogmaals het bewijs van.
Goed boek!
Goed geschreven.
Lezen!
Wendy op 14 juli 2009:Prachtig boek, een aanrader!
In tegenstelling tot wat anderen ook mogen beweren, dit is een prachtwerk.
Verhulst heeft zichzelf weer eens overtroffen.
Misschien ben ik een beetje bevooroordeeld, mijn jeugd ligt namelijk ook in het genaamde 'Reetveerdegem' of beter gekend natuurlijk als Nieuwerkerken bij Aalst.
Verhulst mag er zo nog enkele schrijven van dit kaliber!
De Mulder op 17 februari 2009:
Ik begrijp niet waarom iedereen dit boek de hemel in prijst. Ik vind het laag tegen de grond en het woordgebruik van het laagste niveau. Ik schrap dan ook schrijver Verhulst van mijn lijst van bevoorrechte schrijvers.
Jurgen op 19 november 2008:
Dit boek heeft me zeer weten te bekoren. Verhulst slaagt er als geen ander in de lezer te bekoren met een prima vertelkunst. De vlotte pen van deze schrijver vertaalt zich in mooie beeldspraak, gevatte dialogen en gelaagde humor. Hoewel ik dit boek als grappig beschouw, is het tegelijk een schrijnend beeld van een ontwrichte gezinssituatie en verslavingen allerhand. Een aanrader!
thierry op 10 oktober 2008:
Een aanrader, heel grappig.
Ann Horckmans op 17 april 2008:Een openhartig boek over een niet al te prettige jeugd in een Vlaams dorp. Sarcastisch, hard (voor zichzelf en zijn familie), moedeloos en toch liefdevol vertelt Verhulst over zijn jeugd in verschillende anekdotes. Een boek van de hand van een ware schrijver!
leesbeest op 26 februari 2008:Dat Dimitri Verhulst kan vertellen staat buiten kijf. Of het boek waarheidsgetrouw is kan betwijfeld worden. Ik vind het voornamelijk een cliché van het Vlaanderen van de jaren zestig en zeventig. Het achtergebleven dorp, het dronken mansvolk, de slavende en wachtende vrouwen, de uitzichtloosheid.... Het is me allemaal een beetje te triest. Indien dit werkelijk zijn jeugd was is het des te droeviger dat dit boek moest geschreven worden. Het mooiste stuk vond ik het deel waarin beschreven wordt hoe hij afscheid neemt van zijn grootmoeder. Ontroerend in zijn liefde voor haar.
Thomas Smettn op 14 februari 2008:
De helaasheid der dingen, lang geleden dat ik nog zo'n boek gelezen heb, echt mijn ding.
Ik las dit boek op aanraden van vrienden, ik vond het meeslepend en het las ook vlot, een van de weinige keren dat het zo moeilijk was om een boek aan de kant te leggen. Ik vond het wel spijtig dat Dimitri zijn jeugd zo verlopen is, maar dit zal niet mijn laatste boek zijn van deze auteur.
Gerben op 4 februari 2008:
De helaasheid der dingen is een prachtig geschreven boek, al is het soms wat langdradig. Het verhaal is grappig, schrijnend maar niet echt geloofwaardig.
Dimmitri Verhulst is wel een krak in het omschrijven van doodgewone dingen, zoals het(communistisch) toilet. Al bij al is het een meeslepend verhaal waar je moeite mee hebt om te stoppen met lezen.
op 4 februari 2008:
De helaasheid der dingen is een fantastisch maar schrijnend verhaal over de jeugd van Dimitri Verhulst "Dimmetrieken". Het is prachtig en meeslepend vertelt, éénmaal begonnen met lezen kan je niet meer stoppen.
Het is bijna niet te geloven dat mensen echt op die manier geleefd hebben. Verhulst z'n omschrijvingen van gewonen dingen zoals het (communistisch) toilet, zijn goed gevonden en altijd wel grappig om te lezen.
Kirsten op 21 januari 2008:
Dit boek geeft een extra dimensie aan de Ronde van Frankrijk, lang geleden dat ik nog zo'n originele vondsten ben tegengekomen.
De vergelijking met Brusselmans gaat niet op: Verhulst kan veel meer thema's aan.
Elisabeth Francet op 20 november 2007:Dimitri Verhulst is een meesterlijk verteller, dat bewijst hij met dit héél apart boek. Ik heb het voor 7 euro in de Slegte gekocht en ik koester het enorm, nu ik het net uit heb, met gemengde gevoelens. Het is te zeggen: het stoot af en trekt aan tegelijkertijd. Dimitri slaagt erin om met zijn (wat extra ingekleurde?) stukje levensverhaal de schoonheid van de lelijkheid én de lelijkheid van de schoonheid te laten zien. Het is ook een rauw en confronterend verhaal over liefde en onvermijdelijke verbondenheid. Het had een heel complex effect op mij: toen ik het boek dichtklapte, voelde ik mij heel week van binnen, verdrietig, ontroerd en gegrepen door de persoonlijke overtuiging en intensiteit die Dimitri Verhulst in dit meesterwerkje tentoongespreid heeft. Een boek dat een ereplaats krijgt in mijn reeds goed gevulde boekenkast.
Eric Van den Bossche op 1 juli 2007:Ik heb genoten van dit boek; misschien omdat ik een non-fictielezer ben?
Gunther op 13 februari 2007:
Ik ken Dimitri persoonlijk, heb namelijk nog met hem school gelopen, op de bus etc...
En moet zeggen dat ik alles wat ik gehoord, gezien en gelezen heb de waarheid sterk benaderd en geschreven is zoals ik hem ken(de).
Patrick op 22 januari 2007:
Ik heb al wat boeken gelezen, slechts een paar liggen op het hoogste vak, die van Dimitri spannen de kroon. Zijn stijl is "mijn" stijl.
Ik genoot ontzettend van dit boek omdat:
1. Zijn schrijfvaardheid elke bladzijde lezen tot een genot verheft. Woordkeuze, beeldspraken.
2. Het lachen me niet verging, de toestanden, de zinnen. Geen enkel boek dat ik gelezen heb heeft dit voortgedaan. Het was een halve lachterapie.
3. Hij het leven beschrijft zoals het kan zijn, miserie en kwel. Dit past waarschijnlijk een beetje bij onze Belgische mentaliteit. Het leven is zoals het is, helaas.
4. Hij geen blad voor de mond neemt, hij zegt wat hij te zeggen heeft ook als dat indruist tegen de goeddenkendheid.
Ik hoop dat hij nog meer boeken van hetzelfde gehalte mag afleveren.
Piet op 25 november 2006:
Dit is veruit het beste boek dat ik dit jaar las!
Geert De Busschere op 26 oktober 2006:De Helaasheid der Dingen is een fenomenaal boek. Het toont alle tristesse die Vlaanderen ooit met zich heeft meegedragen. Het schildert heel gedetailleerd de moedeloosheid van de paria's, de hopeloosheid van hun leven zelf, de vicieuze cirkel waaruit zij nooit zullen kunnen ontsnappen. Ik ben nooit voorstander geweest van de werken van Dimitri Verhulst. Ik had eerder
De Verveling van de Keeper gelezen en ik was niet onder de indruk. Maar dit boek heeft alles in zich om een klassieker te worden.
Philippe op 20 september 2006:
Tuurlijk helpen programma's als De Laatste Show voor de promotie van een boek, maar dat doet niets af van het feit dat dit een bijzonder leuk geschreven boek is.
Dorothy Ravier op 10 september 2006:Dit is gewoon het beste boek van 2006! Ongetwijfeld, laat nog veel van je horen Dimitri! Ben al benieuwd naar de film... Ik ben fan!
Susan op 28 mei 2006:
Of Verhulst nu wel of niet in de Laatste Show is aangetreden, dit is en blijft een goed boek. Hij vertelt het verhaal van zijn jeugd op een erg hartverwarmende manier.
Liliane op 28 mei 2006:
Dit is een prachtboek, ongeacht het feit of alles nu waar gebeurd is of niet. Dat is naast de kwestie. De nieuwe L.P. Boon is geboren, wees daar maar zeker van.
Iemand De kamer hiernaast gelezen? Daar krijg je al een voorsmaakje van de gebeurtenissen in Reetveerdegem. Eveneens een aanrader!
annic op 26 april 2006:
Laatste show of geen laatste show ! Wat is dat nu voor zever. Dit is gewoon een goed boek ! Hilarisch en toch triestig .Ik woon in Erpveerdegem, en ken mensen die Dimitrieken nog gekend hebben. Ik heb ook het toneelstuk "Aalst" gezien, ook door Verhulst geschreven. Ik beaam wat er wordt gezegd : De nieuwe Boon is er! Eindelijk.
En het gaat hem niet alleen om het verhaal, Verhulst is een echte schrijver.
Noël Gaethofs op 25 april 2006:Ik heb dit boek ook gelezen, zonder 'voorkennis' van De Laatste Show. Het deed mij een beetje denken aan oude vlaamse volksverhalen, cfr. Ernest Claes.
Ik vond de verhaallijn toch wel erg bij de haren gesleurd, temeer omdat ik ook uit een volks milieu kom. Ik twijfel bijzonder aan de de geloofwaardigheid, en zeker niet dat de auteur zelf uit dit milieu is kunnen naar boven klauteren!
Maar het was wel aangenaam lezen, als je kan aannemen dat het wel sterk ingekleurd is met verhalen van voor-voor-voorouders, of niet Dimitri?
Tim op 28 maart 2006:
Ook net De helaasheid der dingen gelezen en ik weet niet wat er schrijnender is: het verhaal of het feit dat dit per se allemaal moest neergepend worden. Begrijp me niet verkeerd, Verhulst is een uistekend auteur die zeker de technische kant van het vak onder de knie heeft en mijns inziens zijn persoonlijke demonen op deze manier wil temmen. Maar ik vraag me toch af of hij zonder optreden in de Laatste Show dezelfde aandacht zou gekregen hebben.