Gelezen door: Sofie Dewulf (38 boeken)
Hajime en Shimamoto zijn allebei enig kind en onafscheidelijk. Wanneer ze twaalf zijn, verliezen ze elkaar uit het oog. Vanaf dan missen ze elkaar en hun tijd samen. Op het eerste gezicht lijkt dit verhaal het verhaal van Hajime over zijn verloren eerste liefde, maar het zou geen boek van Murakami zijn als er niet veel meer in zat.
Het eerste boek dat ik van deze schrijver las, was De jacht op het verloren schaap. De aparte sfeer, de humor en de onopgeloste mysteries maakten van mij meteen een Murakami-fan. Ten zuiden van de grens laat een nieuwe kant van de auteur zien. Misschien is het boek iets minder pittig en humoristisch dan het eerste, maar het is wijzer en meer ingetogen.
Wat mij het meeste raakte bij Ten zuiden van de grens is de stemming die het boek oproept. De toon is mysterieus, soms zelfs magisch-realistisch. In de levens van de personages gebeurt van alles dat niet verklaard wordt of onverklaarbaar is. De sfeer van het verhaal komt ook terug in de manier waarop er verteld wordt. Sommige zinnen zetten je echt aan het denken, bijvoorbeeld: “Weet je, Hajime, sommige dingen zijn helaas niet terug te draaien. Als het eenmaal is gebeurd, draai je dat nooit meer terug, hoe je het ook probeert. Zelfs het kleinste foutje dat erin sluipt, zit er voor altijd.”
In heel het boek vind je zulke ideeën terug, maar dit is misschien wel het meest essentiële. Moeilijk te verdragen en tegelijk ontroerend mooi.
|
Reacties (3)Delen
|
3 reacties:André Oyen op 14 december 2007:Romantiek, erotiek, verdrongen gevoelens… maar dan gecombineerd met Japanse sensualiteit! Heerlijk boek!
Karoline Impens op 30 november 2006:Dit was het eerste boek dat ik van Murakami las, ik heb het uitgeleend aan een vriendin die in geen 10 jaar een boek gelezen had. Ze heeft het op één dag uitgelezen... Momenteel ben ik aan het lezen in
The wind-up Bird Chronicle van Murakami. Liggen nog te wachten:
Kafka on the Shore en
Sputnikliefde. Ja, ja ik wil ze allemaal lezen, heb dus nog even te gaan! Het klopt helemaal, hij schrijft zinnen of passages die blijven hangen. Onvoorwaardelijk fan!
Silvie op 11 september 2006:Ja en nog eens ja!
Lang leve Murakami!
Gelezen door: Liesbet Vreys (20 boeken)
Voor mij was de ontdekking van het jaar Murakami met Ten zuiden van de grens. Ik had dit boek in pocket-editie gekocht om mee op vakantie te nemen. Achteraf hoorde ik dat er nog fans onder de collega's waren en dat hij nogal wordt genoemd als mogelijk Nobelprijswinnaar Literatuur.
Dit boek raakte me enorm: de manier van schrijven, de zorgvuldigheid en de geladenheid in het verhaal. Ik was even 'weg' van de wereld. En dat is voor mij een goeie graadmeter voor een goed boek, zeker op vakantie.
|
Reacties (2)Delen
|
2 reacties:leen de backer op 4 december 2008:Ik had van dit verhaal meer verwacht. Alles was een beetje voorspelbaar en wil je echt sensueel schrijven dan moet het volgens mij suggestiever, er werd te weinig aan de verbeelding overgelaten.
Sofie Van Volsem op 30 augustus 2008:Dit is het eerste boek dat ik van Murakami las en het had me meteen in zijn greep. Ja, zorgvuldigheid is een goed gekozen woord om zijn stijl te typeren, zo helder en juist dat je helemaal mee bent. Intussen heb ik al een groot deel van zijn oeuvre gelezen, maar ik doe het met mate om er lang van te kunnen (na)genieten.